Op 15 februari 2017 liet de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State zich uit over een bouwplan waarmee de transformatie van een bestaand gebouw naar een appartementencomplex met 10 woningen mogelijk werd gemaakt. Het college van B en W van Zaanstad wilde hier graag aan meewerken en verleende een omgevingsvergunning voor de bouw en de afwijking van het bestemmingsplan. De ligging naast een klein bedrijventerrein gooit echter roet in het eten.
De exploitant het naastgelegen aannemersbedrijf stelde beroep in tegen de omgevingsvergunning. Hij vreesde door de nieuwe woningen te worden beperkt in zijn bedrijfsvoering. Bij de rechtbank werd uitvoerig gediscussieerd over de vraag of het bouwplan nu wel of niet voorzag in een dove gevel aan de kant van het bedrijventerrein. Zo ja, dan zou een toetsing aan de geluidniveaus van het Activiteitenbesluit achterwege kunnen blijven.
Geen nieuwe geluidgevoelige functie?
De vergunninghouder dacht deze discussie te kunnen vermijden, door erop te wijzen dat het in het geldende bestemmingsplan ook al mogelijk was om geluidgevoelige functies te realiseren. De bestemming Maatschappelijke doeleinden liet bijvoorbeeld voorzieningen voor zorg en onderwijs toe. Volgens de vergunninghouder had de gemeente bij het verlenen van de vergunning ten onrechte meegewogen dat de gevel als dove gevel zou worden uitgevoerd. Hij stelde dat het woongebruik ook zonder dove gevel zou moeten worden toegestaan, om de simpele reden dat geluidgevoelige functies al waren toegestaan.
Deze vlieger gaat niet op. Volgens de Afdeling laat de maatschappelijke bestemming onverlet dat wonen niet is toegestaan. Het college moet beoordelen of dit afwijkende gebruik ter plaatse ruimtelijk aanvaardbaar is. Daarbij kan het college tot een andere afweging komen dan ten aanzien van reeds toegestane geluidgevoelige bestemmingen.
Dove gevel
De Afdeling buigt zich vervolgens over de dove gevel. Voor de rechtbank was dit aanleiding om de vergunning te vernietigen. Het college heeft de vergunning opnieuw verleend, maar nu met een aanvullend voorschrift. Dat voorschrift houdt in dat op de terreingrens tussen het appartementengebouw en het bedrijventerrein een geluidsafschermende voorziening aanwezig dient te zijn. Deze moet ook in stand worden gelaten, tenzij de geluidproducerende bron niet meer aanwezig is en ook niet meer kan worden gerealiseerd.
Door deze voorwaarde kan er op de begane grond en de eerste etage worden voldaan aan de geluidnormen van het Activiteitenbesluit. Op de tweede en derde etage worden de grenswaarden voor de langtijdgemiddelde beoordelingsniveaus nog steeds overschreden. Dit wordt volgens het akoestisch onderzoek opgelost doordat die gevels als dove gevel worden uitgevoerd.
Deze bevindingen geven opnieuw voeding aan de discussie over de vraag of het bouwplan nu wel of niet in een dove gevel voorziet. De Afdeling kijkt naar de bouwtekeningen en constateert dat daaruit niet blijkt dat de ramen op de tweede en derde etage niet of slechts bij uitzondering geopend kunnen worden. Ter zitting heeft de vergunninghouder bovendien bevestigd dat de ramen inderdaad geopend kunnen worden. Daarmee is de kous snel af. Het bouwplan voorziet dus niet in een dove gevel en het staat niet ter discussie dat niet aan de geluidnormen van het Activiteitenbesluit kan worden voldaan. De omgevingsvergunning wordt daarom opnieuw vernietigd.
Wijze lessen
Welke lessen kunnen uit deze uitspraak worden getrokken?
Ten eerste dat het bij een transformatieproject weinig verschil maakt of het bestemmingsplan al geluidgevoelige functies toestaat. Worden er nieuwe geluidgevoelige functies toegevoegd, dan moet de gemeente beoordelen of dat aanvaardbaar is of niet. Geluid van bedrijven die onder de werking van het Activiteitenbesluit vallen, moet in die beoordeling worden betrokken.
De tweede les lijkt voor de hand te liggen, maar toch. Als je een beroep wilt doen op de uitzondering voor dove gevels, zorg er dan voor dat uit de bouwtekeningen daadwerkelijk blijkt dat ramen en dergelijke niet of slechts bij uitzondering geopend kunnen worden.
Bron: ABRvS 15 februari 2017,
ECLI:NL:RVS:2017:380
Dit artikel verscheen in het online magazine
Geluidnieuws.nl
