1.1.Verweerder heeft met het besluit van 13 december 2022 (het primaire besluit) aan eiseres een boete van € 380,- opgelegd. Met het besluit van 5 oktober 2023 heeft verweerder het bezwaar van eiseres niet-ontvankelijk verklaard. Met het besluit van 29 februari 2024 (het bestreden besluit) heeft verweerder het besluit van 5 oktober 2023 herzien en het bezwaar van eiseres ongegrond verklaard.

1.2.Verweerder heeft op het beroep gereageerd met een verweerschrift.

1.3.De rechtbank heeft het beroep op 15 oktober 2024 op zitting behandeld. Hieraan hebben deelgenomen: de gemachtigde van eiseres en de gemachtigde van verweerder.

4.1.Bij een overtreding van feitcode M513 (een administratieve overtreding) moet een waarschuwing vooraf worden gegeven, omdat het geen ernstige overtreding (categorie B) is. Op grond van het matigingsbeleid van verweerder en de daarbij behorende omschrijving kan worden vastgesteld dat overtreding van feitcode M513 niet kwalificeert als een ernstige overtreding, omdat deze ook niet door de NVWA wordt vastgesteld of uit onderzoek van de NVWA blijkt. Verder hebben de overtredingen met feitcode M513 naar hun aard en omvang geen enkel gevolg voor natuur en milieu, de veiligheid van de mens, de gezondheid van de mens, dier of plant of het dierenwelzijn, zodat er ook geen sprake kan zijn van een ernstige overtreding. In andere zaken, waaronder in een zaak bij de rechtbank Overijssel,n

Uitspraak van de rechtbank Overijssel van 22 februari 20219, ECLI:NL:RBOVE:2019:683.

4.2.Verder is ten onrechte een boete opgelegd voor 38 overtredingen, terwijl in het primaire besluit staat dat het om 36 overtredingen gaat.

4.3.Tot slot is het besluit onjuist ondertekend, namelijk met een jpg-plaatje van een handtekening. Het besluit is daardoor niet ‘daadwerkelijk ondertekend’ door de persoon die het besluit heeft opgesteld en is daarmee in strijd met artikel 10:11, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht (Awb). Het is daardoor niet mogelijk te controleren of de beslissing bevoegd is genomen.n

Eiseres verwijst naar de uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State van 8 oktober 2019, ECLI:NL:RVS:2019:3355.

5.1.Het standpunt van eiseres dat verweerder vooraf een waarschuwing had moeten geven, omdat geen sprake is van een ernstige overtreding, wordt door de rechtbank niet gevolgd. De rechtbank wijst daarbij opnieuw op haar eerdere uitspraken, waarin is overwogen dat een dergelijke verplichting niet uit het boetebeleid voortvloeit. In het boetebeleid staat, zoals eiseres zelf ook in haar beroepschrift heeft geciteerd, dat alle overtredingen van de Meststoffenwet worden aangemerkt als ernstige overtredingen, dat bij deze overtredingen een sanctionerende en/of een corrigerende interventie wordt opgelegd en dat aan dit type overtredingen geen waarschuwing voorafgaat. Verweerder heeft zich terecht op het standpunt gesteld dat de omstandigheid dat bij sommige administratieve overtredingen, waaronder een overtreding met feitcode M513, de op te leggen boete met een andere staffel wordt gematigd, niet maakt dat er toch eerst een waarschuwing moet worden gegeven. Dat verweerder in zijn algemeenheid heeft verklaard soms waarschuwingen op te leggen betekent niet dat verweerder in dit geval geen boete mocht opleggen. Verweerder heeft verklaard bij het geven van waarschuwingen te kijken naar de aard en de ernst van de overtreding en naar de verwijtbaarheid van de overtreder. Ook heeft verweerder als voorbeeld gegeven dat een waarschuwing wordt gegeven als het vanwege verjaring van de overtreding niet meer mogelijk is een bestuurlijke boete op te leggen. Waarschuwingen worden gegeven vanuit het oogpunt van service en om ondernemers te stimuleren om zich aan de wet- en regelgeving te houden. Gelet op de eerdere zaken tussen eiseres en verweerder is dit niet de eerste boete die aan eiseres is opgelegd voor een overtreding met feitcode M513. De rechtbank ziet daarin dan ook geen aanleiding voor het oordeel dat verweerder had moeten volstaan met het geven van een waarschuwing. Verder heeft verweerder er terecht op gewezen dat het in de zaak waarover de rechtbank Overijssel oordeelde, en waarnaar eiseres heeft verwezen, ging om een andere feitcode en dat daarom niet is gebleken dat het gaat om gelijke gevallen.

5.2.Daarnaast heeft verweerder zich op het standpunt mogen stellen dat het primaire besluit een kennelijke verschrijving bevat, daar waar is vermeld dat er 36 overtredingen zijn geconstateerd. In de bijlage bij het primaire besluit is een overzicht van de vastgestelde overtredingen opgenomen. Hieruit blijkt dat het gaat om 38 overtredingen. Verweerder heeft het aantal overtredingen in het bestreden besluit hersteld naar 38. Deze aanpassing heeft geen invloed gehad op de hoogte van de opgelegde boete, zodat eiseres door de aanpassing niet is benadeeld.

5.3.Tot slot overweegt de rechtbank dat in verschillende uitsprakenn

Zie de uitspraken van de rechtbank Overijssel van 23 februari 2021, ECLI:NL:RBOVE:2021:808 en van de rechtbank Den Haag van 23 mei 2024, ECLI:NL:RBDHA:2024:11729 en van 5 juni 2024, ECLI:NL:RBDHA:2024:8529.