1.1.Bij besluit van 29 juli 2024 heeft het college deze last onder bestuursdwang opgelegd. Het college is direct (dus eveneens op 29 juli 2024) overgegaan tot het toepassen van de bestuursdwang. Daarbij zijn ongeveer 125 honden aangetroffen die allemaal uit de woning zijn weggehaald. Verzoeksters hebben vijf honden mee kunnen nemen en de andere honden worden op dit moment voor de duur van 14 dagen opgevangen door de dierenbescherming. Na een periode van 14 dagen (die termijn loopt tot en met zondag 11 augustus 2024) zal de dierenbescherming de honden aanbieden voor herplaatsing.

1.2.Verzoeksters hebben bezwaar gemaakt tegen de last onder bestuursdwang. Daarnaast hebben zij de voorzieningenrechter verzocht om een voorlopige voorziening te treffen, zodat zij hun honden weer terugkrijgen.

1.3.Het college heeft op het verzoek gereageerd met een verweerschrift.

1.4.De voorzieningenrechter heeft het verzoek op 9 augustus 2024 op zitting behandeld. Namens verzoeksters heeft [verzoekster 1] deelgenomen aan de zitting. Het college heeft zich op zitting laten vertegenwoordigen door zijn gemachtigden.

2.1.De voorzieningenrechter wijst het verzoek af. Hierna legt de voorzieningenrechter uit hoe hij tot dit oordeel komt en welke gevolgen dit oordeel heeft. Het oordeel van de voorzieningenrechter heeft een voorlopig karakter en bindt de rechtbank in een (eventueel) bodemgeding niet.

3.1.In het controlerapport staat dat er ongeveer 70 honden in de woning verblijven (het exacte aantal was niet vast te stellen) en dat zij ongecontroleerd blaffen en hun behoeftes in huis doen. Buiten (voor de woning) is er volgens de toezichthouders al een sterke hondengeur te ruiken en in de woning ruikt het naar urine. Ook is vastgesteld dat sprake is van vochtplekken in de muren en schimmelvorming in de keuken.

3.2.In het besluit van 29 juli 2024 heeft het college een last onder bestuursdwang opgelegd. Het college is van mening dat sprake is van een overtreding, omdat het houden van zo’n groot aantal honden niet verenigbaar is met de woonbestemmingn

In een woonbestemming is volgens het college enkel het hobbymatig houden van dieren toegestaan.

en dus in strijd is met het omgevingsplan. Voor dit strijdige gebruik heeft het college geen omgevingsvergunning verleend.n

Dit levert een overtreding op van artikel 5.1, eerste lid, aanhef en onder a, van de Omgevingswet.

Het college heeft geen termijn gegeven aan verzoeksters om zelf de overtreding te beëindigen, vanwege het ongezonde woon- en leefklimaat in de ernstig vervuilde woning (die in haar omvang een risico voor de gezondheid van verzoeksters en hun honden vormt) en vanwege de weigerachtige houding van verzoeksters om de overtreding zelf de beëindigen.n

Deze mogelijkheid biedt artikel 5:31, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht (Awb).

Het college is op 29 juli 2024 dus direct zelf overgaan met het beëindigen van de overtreding door het meevoeren en in bewaring nemen van de om en nabij 120 honden. Verzoeksters hebben vijf honden mogen houden. Dit is volgens het college namelijk het aantal honden dat hobbymatig gehouden mag worden op het perceel.

4.1.Een activiteit die in strijd is met het (tijdelijk deel van) het omgevingsplan wordt een omgevingsplanactiviteit genoemd.n

Dit volgt uit bijlage A behorend bij artikel 1.1 van de Omgevingswet, waarin het begrip ‘omgevingsplanactiviteit’ is gedefinieerd.

Op grond van artikel 5.1, eerste lid, aanhef en onder a, van de Omgevingswet is het verboden om zonder omgevingsvergunning een omgevingsplanactiviteit te verrichten.

5.1.De voorzieningenrechter stelt voorop dat het perceel de bestemming “Wonen” heeft. In artikel 17 van het bestemmingsplan ‘Voorkoop’ is bepaald dat de voor “Wonen” aangewezen gronden zijn bestemd voor woondoeleinden. Het begrip woondoeleinden is niet gedefinieerd in de planregels. Uit vaste rechtspraak blijkt echter dat voor de vraag of het houden en het fokken van honden in strijd met die bestemming is, moet worden gekeken naar de ruimtelijke uitstraling die dat gebruik gezien zijn aard, omvang en intensiteit heeft. Bepalend is of deze uitstraling van dien aard is, dat deze planologisch gezien niet meer met de woonfunctie valt te rijmen.n

Dit volgt uit vaste rechtspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (de Afdeling), zie bijvoorbeeld ABRvS 7 mei 2015, ECLI:NL:RVS:2015:1553.

5.2.De woning op het perceel is een rijtjeswoning van een doorsnee grootte met een achtertuin, binnen de bebouwde kom van [plaats]. De voorzieningenrechter is van oordeel dat het houden van ongeveer 125 honden in een rijtjeswoning absoluut niet valt te rijmen met wat planologisch gezien als wonen valt aan te merken. Het houden van een dergelijk groot aantal honden heeft ook tot gevolg dat er behoorlijke overlast wordt ondervonden door omwonenden. Dat blijkt ook uit het controlerapport van de toezichthouder, waarin staat dat sprake is van geluids- en geuroverlast (nu de honden binnenshuis hun behoeftes doen en hard en ongecontroleerd blaffen). Daar komt bij dat de woning (mede omdat er zoveel honden aanwezig waren) ondertussen zwaar vervuild is geraakt, wat naar het oordeel van de voorzieningenrechter bevestigt dat een dergelijk groot aantal honden niet passend is in een doorsnee rijtjeswoning. De voorzieningenrechter is daarom van oordeel dat sprake is van een overtreding.

7.1.De voorzieningenrechter is van oordeel dat het college in redelijkheid heeft kunnen besluit om de honden uit de woning in bewaring te nemen en te laten herplaatsen. Daartoe overweegt de voorzieningenrechter als volgt.

7.2.Dat verzoeksters met Kleurrijk Wonen zouden hebben afgesproken dat zij het aantal honden uiterlijk 18 september 2024 zouden terugbrengen naar twee of drie, betekent niet dat het college hen meer tijd had moeten gunnen. Een dergelijke afspraak is een privaatrechtelijke aangelegenheid tussen huurder en verhuurder. Het college is niet gebonden aan een dergelijke afspraak.

7.3.Daarnaast heeft het college op 29 juli 2024 kunnen optreden, omdat de situatie in de woning niet langer houdbaar was. Daar neemt de voorzieningenrechter allereerst bij in aanmerking dat de woning van verzoeksters onleefbaar was geworden, nu de woning zwaar vervuild is geraakt als gevolg van het houden van de honden. Dat is niet alleen schadelijk voor de gezondheid van verzoeksters, maar ook voor hun honden en omwonenden. Verder wil de voorzieningenrechter wel aannemen dat verzoeksters alles willen doen voor hun honden, maar uit het dossier blijkt dat zij niet (goed) in staat zijn gebleken om voor dit grote aantal honden te zorgen. Uit het ‘proces-verbaal van meevoeren en in bewaring nemen’ van 30 juli 2024 blijkt namelijk dat door de dierenambulance is gemeld dat de honden in slechte staat zijn, vanwege onder andere epilepsie, stress en andere medische aandoeningen. Ook blijkt uit het dossier dat veel honden niet waren gechipt en dat zij te lange nagels hadden. Onder die omstandigheden acht de voorzieningenrechter het redelijk dat het college de honden door de dierenbescherming in bewaring heeft laten nemen zonder verzoeksters nog extra tijd te gunnen om zelf een oplossing te vinden. Daarbij hebben verzoeksters vijf honden mogen houden.

7.4.Verzoeksters hebben op zitting nog gesteld ondertussen een oplossing te hebben gevonden. Op zitting heeft verzoekster daarover toegelicht dat zij de honden willen gaan opvangen op de bovenverdieping van hun (nieuwe) woning in [woonplaats]. De voorzieningenrechter is van oordeel dat verzoeksters niet aannemelijk hebben gemaakt dat dit een geschikte oplossing is. Het is niet aannemelijk dat het houden van zoveel honden in een andere woning wel wenselijk is. Daarbij heeft het college terecht opgemerkt dat niet valt in te zien dat een dergelijk aantal honden in een woning in [woonplaats] planologisch toegestaan zou zijn. Dit zou daarom neerkomen op het verplaatsen en niet het beëindigen van de overtreding. Verder heeft het college ook terecht opgemerkt dat uit de stukken volgt dat verzoeksters al sinds maart 2024 hebben verklaard dat zij aan een oplossing werkten, maar dat het aantal honden sindsdien alleen maar is gestegen, omdat er telkens nestjes bij kwamen. Daarom is geen reden om te bepalen dat de honden nu teruggegeven zouden moeten worden aan verzoeksters.