[verzoeker] en [verzoekster] , beiden uit [woonplaats] , verzoekers

(gemachtigde: mr. R.S. Wertheim),

het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Laren

(gemachtigde: S. Paffen).

Inleiding

Beoordeling door de voorzieningenrechter

2. Het college heeft de voorzieningenrechter in het verweerschrift gevraagd om een oordeel over de ontvankelijkheid van verzoekers. Dit omdat het perceel van verzoekers niet grenst aan het perceel waarop de padelbanen worden gerealiseerd. Ook bedraagt de afstand van de woning van verzoekers tot de locatie (ongeveer) 110 meter en hebben verzoekers door het tussenliggende weiland en de bomenrij niet of nauwelijks zicht op de planlocatie. Daarnaast ligt de woning van verzoekers binnen het geluidsbelastingsgebied van de A1, waardoor het volgens het college aannemelijk is dat het geluid van de padelbanen zal wegvallen tegen het geluid van de snelweg. Tot slot voert het college aan dat verzoekers niet aan de directe noordelijke ontsluitingsweg van het sportcomplex (het [locatie] ) wonen.

3. Het uitgangspunt is dat degene die rechtstreeks feitelijke gevolgen ondervindt van een activiteit die een besluit toestaat, in beginsel belanghebbende is bij dat besluit. Dat wordt slechts anders wanneer er geen sprake is van feitelijke gevolgen van enige betekenis. Gevolgen van enige betekenis ontbreken als de gevolgen wel zijn vast te stellen, maar de gevolgen van de activiteit voor de woon-, leef- of bedrijfssituatie van betrokkene dermate gering zijn dat een persoonlijk belang bij het besluit ontbreekt. Daarbij wordt acht geslagen op de factoren afstand tot, zicht op, planologische uitstraling van en milieugevolgen (o.a. geur, geluid, licht, trilling, emissie, risico) van de activiteit die het besluit toestaat, waarbij die factoren zo nodig in onderlinge samenhang worden bezien. Ook aard, intensiteit en frequentie van de feitelijke gevolgen kunnen van belang zijn.n

Zie de uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (de Afdeling) van 2 augustus 2023, ECLI:NL:RVS:2023:2972.

4. Partijen zijn het er over eens dat het perceel van verzoekers niet grenst aan het perceel waar de padelbanen op worden gerealiseerd. Op de zitting hebben verzoekers echter toegelicht (en met foto’s onderbouwd) dat zij zeker in de wintermaanden, wel degelijk deels zicht hebben op de planlocatie. Bovendien is op voorhand niet uitgesloten dat verzoekers ruimtelijke gevolgen, met name geluid- en verkeershinder, van het besluit kunnen ondervinden. Wanneer er twijfel mogelijk is over de vraag of een betrokkene gevolgen van enige betekenis zal ondervinden, moet die betrokkene het voordeel van de twijfel krijgen.n

Zie bijvoorbeeld de uitspraak van de Afdeling van 13 september 2017, ECLI:NL:RVS:2017:2476.

Daarom acht de voorzieningenrechter verzoekers ontvankelijk in hun verzoek.
Spoedeisend belang

5. De voorzieningenrechter treft alleen een voorlopige voorziening als ‘onverwijlde spoed’ dat vereist.n

Artikel 8:81, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht (Awb).

In dit geval is duidelijk dat de beslissing op bezwaar niet op korte termijn zal worden genomen. De hoorzitting bij de bezwaarschriftencommissie zal naar verwachting in januari 2025 plaatsvinden. De vergunninghouder wil echter daarvóór al starten met de bouwwerkzaamheden. Die bouwwerkzaamheden zijn naar verwachting niet eenvoudig ongedaan te maken. Gelet hierop hebben verzoekers naar het oordeel van de voorzieningenrechter voldoende spoedeisend belang bij een beslissing van de voorzieningenrechter op het verzoek.

6. Voor het treffen van een voorlopige voorziening in de fase van bezwaar is in beginsel alleen aanleiding als het bestreden besluit zo gebrekkig is dat dit in de heroverweging naar het oordeel van de voorzieningenrechter niet of niet volledig in stand kan blijven. De voorzieningenrechter geeft in deze uitspraak daarom eerst een voorlopig oordeel over de kans van slagen van het bezwaarschrift en daarmee over de vraag of de omgevingsvergunning rechtmatig is verleend of niet. Daarna zal hij beoordelen of de belangen van verzoekers om de omgevingsvergunning te schorsen al dan niet zwaarder moeten wegen dan de belangen van het college en de vergunninghouder om de omgevingsvergunning in stand te laten. Hoe zekerder de voorzieningenrechter is over de rechtmatigheid van het bestreden besluit, hoe minder ruimte er is voor de belangen van verzoekers.

7. Het oordeel van de voorzieningenrechter heeft een voorlopig karakter en bindt de rechtbank in een eventuele bodemprocedure niet. De voor de beoordeling van het verzoek belangrijke wet- en regelgeving is te vinden in de bijlage bij deze uitspraak.

8. Op het perceel is het Omgevingsplan Laren (Omgevingsplan) van toepassing. Op dit moment bestaat het Omgevingsplan op grond van artikel 22.1 van de Omgevingswet (Ow) uit een ‘tijdelijk deel’. Naast de voorheen vastgestelde bestemmingsplannenn

Artikel 22.1, onder a en b, van de Ow.

- waaronder het bestemmingsplan ‘Laren - West’ (het bestemmingsplan) - wordt dit tijdelijk deel onder andere gevormd door de omgevingsplanregels van rechtswege (de zogenoemde bruidsschat).n

Artikel 22.1, onder c, in samenhang met artikel 22.2, eerste lid, van de Ow.

9. Op het perceel rust op grond van het bestemmingsplan (dat onderdeel is van het Omgevingsplan) de enkelbestemming ‘Sport’. Het bouwplan voldoet niet aan artikel 14.2.2, sub f, van het bestemmingsplan, dat bepaalt dat de hoogte van overige bouwwerken, geen gebouw zijnde, ten hoogste drie meter mag bedragen. De bouwhoogte van de aangevraagde wanden van de padelbanen is echter vier meter.

12. Aan het bestreden besluit ligt een ruimtelijke onderbouwingn

Rapport ‘omgevingsvergunning [locatie] nabij [numm] Laren’ van 13 augustus 2024 van buro [bedrijf 4] .

ten grondslag ter onderbouwing van de evenwichtige toedeling van functies aan locaties. Volgens verzoekers had de gevraagde vergunning niet mogen worden verleend gelet op de geluidseffecten van het bouwplan en de verkeerseffecten van het bouwplan. Bovendien voeren verzoekers aan dat er alternatieve locaties zijn die meer geschikt zijn.

Geluidseffecten van het bouwplan

13. Het college en vergunninghouder stellen zich op het standpunt dat aan de normen voor geluid wordt voldaan. Zij verwijzen daarbij naar de standaardwaarden toelaatbaar geluid op een geluidgevoelig gebouw van artikel 5.65 van het Bkl. Deze standaardwaarden bedragen 50 dB(A) overdag, 45 dB(A) voor de avond en 40 dB(A) voor de nacht. Uit de ruimtelijke onderbouwingn

Paragraaf 4.3.

volgt dat er geen hinder wordt verwacht door de padelbanen. Geconcludeerd wordt dat de geluidbijdrage van de vijf beoogde padelbanen relatief laag is en het geluid van de snelweg A1 het geluid van de padelbanen bovendien deels maskeert. Uit het door het [bedrijf 2] uitgevoerde akoestisch onderzoekn

Akoestisch onderzoek V 1.3 van 4 september 2024 van het [bedrijf 2] .

volgt dat bij de woning van verzoekers de geluidbelasting van de padelbanen aan de standaardwaarden voldoet. De geluidsbelasting is berekend op overdag maximaal 46 dB(A) en in de avond maximaal 44 dB(A).

14. Verzoekers zijn het hier niet mee eens. Verzoekers hebben daartoe in de eerste plaats aangevoerd dat op basis van de VNG handreiking ‘Activiteiten en milieuzonering Omgevingsweg 2024’ (VNG handreiking) strengere geluidsnormen moeten worden gehanteerd. Volgens verzoekers is het woongebied namelijk te typeren als een ‘rustig woongebied’ als bedoeld in de VNG handreiking. Daarbij hebben verzoekers erop gewezen dat het wonen in dit gebied prevaleert, zodat geen sprake is van een gemengd gebied. Als wordt uitgegaan van de gebiedstypering ‘rustig woongebied’ zijn de toegestane geluidwaarden per activiteit 5dB lager, namelijk 45 dB(A) overdag, 40 dB(A) voor de avond en 35 dB(A) voor de nacht. Die geluidwaarden worden dan – gelet op de uitkomsten van het akoestisch onderzoek – overschreden, zo begrijpt de voorzieningenrechter het standpunt van verzoekers.

15. Het college en vergunninghouder hebben gemotiveerd betwist dat lagere geluidsnormen gelden dan de standaardwaarden waaraan is getoetst. Het college stelt zich op het standpunt dat door het sportcomplex en de aanwezigheid van de snelweg A1, de scouting en de agrarische akker er geen sprake is van de gebiedstypering ‘rustig woongebied’, maar van de gebiedstypering ‘gemengd gebied met wonen’ als bedoeld in de VNG handreiking. Daarvoor gelden dezelfde geluidsnormen als de in artikel 5.65 van het Bkl genoemde standaardwaarden, zo stellen het college en vergunninghouder.

16. De voorzieningenrechter overweegt in dit verband als volgt. De procedure in het kader van een verzoek om een voorlopige voorziening biedt maar beperkt ruimte voor een diepgravende beoordeling van de standpunten van partijen op dit vlak. Zeker nu die beoordeling afhangt van de specifieke feitelijke situatie ter plaatse, waarbij volgens de uitgebreide stellingen van partijen een groot aantal aspecten mogelijk een rol kunnen spelen en waarover de door partijen ingeschakelde geluidsdeskundigen van inzicht verschillen. Deze discussie zal in de bezwaarprocedure en een mogelijke bodemprocedure bij de bestuursrechter uitgebreider aan de orde kunnen komen. Vooralsnog ziet de voorzieningenrechter in hetgeen verzoekers hebben aangevoerd – gelet op de betwisting daarvan door het college en de vergunningenhouder – echter onvoldoende aanknopingspunten voor het oordeel dat het college van strengere geluidsnormen had moeten uitgaan.

17. Verzoekers stellen zich in de tweede plaats op het standpunt dat – ook als wordt uitgegaan van de standaardwaarden van artikel 5.65 van het Bkl – de geluidsnormen worden overschreden. Verzoekers hebben in dat kader het akoestisch onderzoek van het [bedrijf 2] voor een second opinion voorgelegd aan adviesburo [bedrijf 1] . Volgens geluidsdeskundige [A] van [bedrijf 1]n

Reactie van [bedrijf 1] van 15 oktober 2024.

zitten er verschillende gebreken in het akoestisch onderzoek en zijn er verkeerde uitgangspunten gehanteerd. Hij stelt in dat verband dat het [bedrijf 2] ten onrechte uitgaat van (a.) 80% speeltijd in plaats van 95% speeltijd en (b) 40 in plaats van 50 van de 100 mensen op het terras die tegelijk praten. Als wel wordt uitgegaan van 95% speeltijd en 50 mensen op het terras die tegelijk praten, zou dat volgens geluidsdeskundige [A] leiden tot een toename van 0,6 dB(A) respectievelijk 1 dB(A). Dit leidt dan dus tot een toename van 1,6 dB(A) extra, afgerond 2 dB(A). Op de woning van verzoekers leidt dit tot een overschrijding in de avond (46 dB(A) in plaats van 44 dB(A)), waardoor dus niet (meer) aan de geluidsnormen wordt voldaan.

20. Gelet op het voorgaande is naar het voorlopige oordeel van de voorzieningenrechter vooralsnog niet gebleken dat het besluit op het aspect geluid in bezwaar geen stand zal kunnen houden.

Verkeerseffecten

21. Verzoekers hebben verder aangevoerd dat het bouwplan leidt tot veel extra verkeer. De [straat] is een belangrijke aanrijdroute en omdat in de avond veel padelspelers van buiten Laren worden verwacht, verwachten verzoekers 40 extra verkeersbewegingen per uur. De [straat] is bovendien een rustige weg die uitlokt om te hard te rijden. Het door de vergunninghouder overgelegde verkeersrapportn

Parkeer- en verkeersonderbouwing omvorming [sportvereniging] van 1 maart 2024 van [bedrijf 3] BV.

is volgens verzoekers te vaag en slechts gebaseerd op aannames. Ten onrechte is in dat verband geen nulmeting uitgevoerd, zo stellen verzoekers.

22. De verkeerskundige heeft een aanvullende toelichtingn

Reactie voorlopige voorziening van 13 november 2024 van [bedrijf 3] BV.

gegeven op de verwachte verkeerseffecten van de beoogde padelbanen. Uit deze toelichting volgt dat op basis van de kencijfers uit het CROWn

Pubicatie Parkeerkencijfers 2024 van CROW.

een toename van maximaal 70 verkeersbewegingen is berekend bij de omvorming van drie tennisbanen naar vijf padelbanen. Voor de verdeling van het verkeer is een inschatting gemaakt. In totaal zijn er vijf aanrijdroutes naar het [locatie] (de hoofdtoegangsweg van het sportcomplex). Omdat op voorhand niet bekend is welke aanrijdroute wordt gekozen is uitgegaan van een worst case scenario, waarbij voor elke aanrijdroute is uitgegaan van een toename van 50% van het totale aantal toegenomen verkeersbewegingen. Dat leidt per aanrijdroute tot een toename van maximaal 35 motorvoertuigen per etmaal. Verder is de verkeersdeskundige uitgegaan van een wegcapaciteit van maximaal 3.000 motorvoertuigen per etmaal, wat lager is dan de wegcapaciteit tot 4.000 motorvoertuigen, waarvan in de kencijfers uit het CROW bij routes met gemengd verkeer (zoals de aanrijdroutes naar de padelbanen) van uit wordt gegaan. Afgezet tegen een maximale wegcapaciteit van 3.000 bedraagt de verwachte toename in een worst case scenario dan slechts 1 à 2% per etmaal. De herontwikkeling heeft daarmee volgens de verkeerskundige geen significante (negatieve) impact op de verkeersafwikkeling. Onevenredige verkeershinder is volgens de verkeerskundige dan ook niet aan de orde.

23. De voorzieningenrechter kan deze onderbouwing volgen. Verzoekers hebben ook niet duidelijk gemaakt waarom deze berekening niet juist is. Gelet daarop is dus ook voor wat betreft de verwachte verkeerseffecten vooralsnog niet gebleken dat het besluit in bezwaar geen stand zal kunnen houden.

Alternatieve locaties

28. Hetgeen verzoekers verder nog naar voren hebben gebracht kan naar het oordeel van de voorzieningenrechter evenmin tot vernietiging van het bestreden besluit leiden.

29. Gelet op het voorgaande is de voorzieningenrechter van oordeel dat vooralsnog niet is gebleken dat aan het bestreden besluit zodanige gebreken kleven dat de verleende omgevingsvergunning geen stand zou kunnen houden in bezwaar. Tegen die achtergrond weegt de voorzieningenrechter het belang van vergunninghouder bij het kunnen uitvoeren van de omgevingsvergunning zwaarder dan het belang van verzoekers bij het voorkomen van een mogelijk risico op geluid en verkeershinder. De voorzieningenrechter is dan ook van oordeel dat de belangen van verzoekers niet zo zwaar wegen dat onverwijlde spoed het nodig maakt om een voorlopige voorziening te treffen.

Conclusie en gevolgen

Beslissing

De voorzieningenrechter is verhinderd de uitspraak te ondertekenen

griffier

voorzieningenrechter

Tegen deze uitspraak staat geen hoger beroep of verzet open.

Bijlage: voor deze uitspraak relevante wet- en regelgeving

1. Bij algemene maatregel van bestuur worden regels gesteld over het verlenen of weigeren van een omgevingsvergunning voor een activiteit als bedoeld in artikel 5.1.

2 Daarbij kunnen regels worden gesteld over de motivering van de beslissing tot het verlenen of weigeren.

3 Artikel 2.32, tweede tot en met zesde lid, is van overeenkomstige toepassing op die regels.

• een activiteit waarvoor in het omgevingsplan is bepaald dat het is verboden deze zonder omgevingsvergunning te verrichten en die niet in strijd is met het omgevingsplan,

• een activiteit waarvoor in het omgevingsplan is bepaald dat het is verboden deze zonder omgevingsvergunning te verrichten en die in strijd is met het omgevingsplan, of

• een andere activiteit die in strijd is met het omgevingsplan.

1. Voor zover een aanvraag om een omgevingsvergunning betrekking heeft op een omgevingsplanactiviteit, wordt, als het gaat om een activiteit waarvoor in het omgevingsplan is bepaald dat het is verboden deze zonder omgevingsvergunning te verrichten, de omgevingsvergunning verleend als de activiteit niet in strijd is met de regels die in het omgevingsplan zijn gesteld over het verlenen van de omgevingsvergunning.

2 Voor zover een aanvraag om een omgevingsvergunning betrekking heeft op een buitenplanse omgevingsplanactiviteit, wordt de omgevingsvergunning alleen verleend met het oog op een evenwichtige toedeling van functies aan locaties.