1.1.Met het bestreden besluit van 27 oktober 2023 heeft het college deze omgevingsvergunning verleend.

1.2.De voorzieningenrechter heeft met de uitspraak van 19 februari 2024n

ECLI:NL:RBOBR:2024:614.

het verzoek van eisers tot het treffen van een voorlopige voorziening afgewezen.

1.3.Het college heeft op het beroep gereageerd met een verweerschrift.

1.4.De rechtbank heeft het beroep op 23 april 2024 op zitting behandeld. Hieraan hebben deelgenomen: namens eisers [naam] en [naam] , de gemachtigde van eisers, de gemachtigde van het college, [naam] , [naam] , [naam] en [naam] namens vergunninghoudster en de gemachtigden van vergunninghoudster.

2.1.De voor de beoordeling van het beroep van belang zijnde wet- en regelgeving is te vinden in de bijlage bij deze uitspraak.

3. Op 1 januari 2024 zijn de Omgevingswet en de Invoeringswet Omgevingswet in werking getreden. Als een aanvraag om een omgevingsvergunning is ingediend vóór het tijdstip van inwerkingtreding van de Omgevingswet, blijft op grond van artikel 4.3, aanhef en onder a, van de Invoeringswet Omgevingswet het recht zoals dat gold onmiddellijk vóór dat tijdstip van toepassing, tot het besluit op die aanvraag onherroepelijk wordt. De aanvraag om een omgevingsvergunning is ingediend op 4 april 2022. Dat betekent dat in dit geval de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht (Wabo) en andere voorheen geldende wettelijke regelgeving, zoals die gold vóór 1 januari 2024, van toepassing blijft.

4. De rechtbank gaat uit van de volgende feiten en omstandigheden:

5. De rechtbank laat in het midden of alle eisers een rechtstreeks betrokken belang hebben of op een te grote afstand wonen. Omdat alle eisers zienswijzen hebben ingediend, kunnen zij beroep instellen.

6. Eisers voeren aan dat de gemeenteraad een verklaring van geen bedenkingen had moeten afgeven. Dat is niet gebeurd en daarom is het bestreden besluit genomen in strijd met artikel 2.27 van de Wabo. Volgens eisers is de “Beleidsnota huisvesting van arbeidsmigranten - Huisvesting arbeidsmigranten: Maak er werk van!” (de Beleidsnota) geen instrument als bedoeld in artikel 2.1 van de “Regeling instrumenten ruimtelijke ordening” (de regeling). De Beleidsnota is onvoldoende concreet en het doel van de beleidsnota is te algemeen geredigeerd. De Beleidsnota schept geen ruimtelijk afwegingskader. Verder stellen eisers dat het project in strijd is met de Beleidsnota.

6.1.Het college verwijst naar artikel 2.1 van de regeling. Hierin staat dat, indien door de raad al een stedenbouwkundige visie, stedenbouwkundige randvoorwaarden, masterplan, gebiedsvisie, projectplan of vergelijkbaar ruimtelijk kader is vastgesteld en de activiteit past binnen dat kader, een verklaring van geen bedenkingen niet is vereist. Volgens het college worden in de Beleidsnota in hoofdstuk 2 de beleidskaders en concreet de ruimtelijke kaders gegeven over wanneer en onder welke voorwaarden de gemeente Meierijstad bereid is om mee te werken aan een concreet project voor de huisvesting van arbeidsmigranten. De Beleidsnota bevat een concreet kader met duidelijke voorwaarden waaruit kan worden geconcludeerd dat, als een project hieraan voldoet, de raad geacht wordt hiermee in te stemmen. Het college wijst verder op de titel van paragraaf 2.5 van de Beleidsnota. Die luidt: ‘Beleid planologisch gezien’. In die paragraaf wordt toegelicht dat dit beleidskader van toepassing is bij het beoordelen van shortstay-verzoeken. In de paragraaf zelf wordt te kennen gegeven dat in de Beleidsnota een beleidskader voor ruimtelijke ordening wordt gegeven. Het college benadrukt dat de opsomming in artikel 2.1 van de regeling niet een volledige opsomming van instrumenten bevat.

6.2.Uit artikel 6.5, eerste lid, van het Besluit omgevingsrecht (Bor) volgt dat het college de bevoegdheid toekomt om een omgevingsvergunning te verlenen met toepassing van artikel 2.12, eerste lid, aanhef en onder a, onder 3°, van de Wabo, indien de gemeenteraad heeft verklaard dat hij geen bedenkingen tegen het project heeft. Hierop is een uitzondering mogelijk, indien de gemeenteraad ingevolge het derde lid categorieën van gevallen heeft aangewezen waarin een verklaring niet vereist is. De gemeenteraad van Meierijstad heeft in artikel 2.1 van de regeling deze categorieën van gevallen aangewezen.

6.3.De Beleidsnota staat niet nadrukkelijk genoemd in artikel 2.1 van de regeling. In zoverre verschilt deze zaak met de kwestie die aan de orde was in de door het college aangehaalde uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (de Afdeling) van 29 januari 2020.n

ECLI:NL:RVS: 2020:289

In artikel 2.1 van de regeling staat wel, dat ook een vergelijkbaar ruimtelijk kader dat door de gemeenteraad is vastgesteld, kan volstaan. De opsomming in artikel 2.1 van de regeling is dus niet uitputtend.

6.4.De rechtbank is van oordeel dat de Beleidsnota een ruimtelijk kader voor de huisvesting van arbeidsmigranten (short stay) beoogt te bieden. In paragraaf 1.1 van de Beleidsnota is gesteld dat de notitie is bedoeld om heldere randvoorwaarden vast te stellen voor de groeiende behoefte aan onderdak voor arbeidsmigranten. In paragraaf 1.2 van de Beleidsnota is aangegeven dat het doel van deze beleidsnota is het opstellen van beleidskaders voor structurele huisvesting van (tijdelijke) arbeidsmigranten en die beleidskaders zijn vervolgens concreet in hoofdstuk 2 aangegeven. Uit de tekst volgt dat dit planologische (dus ruimtelijke) beleidskaders zijn. De Beleidsnota is vastgesteld door de gemeenteraad en heeft betrekking op de gehele gemeente. Daarmee ziet de Beleidsnota niet op een bepaalde locatie. Wel wordt binnen de Beleidsnota onderscheid gemaakt in bepaalde rubrieken. Naar het oordeel van de rechtbank is de Beleidsnota een vergelijkbaar ruimtelijk kader en daarmee een instrument als bedoeld in artikel 2.1 van de regeling. Als het project niet in strijd is met de Beleidsnota, is er geen aanleiding om een verklaring van geen bedenkingen aan te vragen. Of sprake is van strijd met de Beleidsnota wordt hierna besproken.

7.1.Het college heeft zich op het standpunt gesteld dat het plan terecht is getoetst aan het beleid bij de categorie ‘Grootschalige huisvesting aan de rand van de bedrijventerreinen’. Uit de Beleidsnota blijkt niet dat dit kader alleen van toepassing is als het op of direct tegen een bedrijventerrein is gelegen. Volgens het college ligt het project aan de rand van het bedrijventerrein, omdat enkel de weg “ [naam] ” de projectlocatie van het bedrijventerrein scheidt. Het project ligt bovendien in de zone ‘stedelijk afweegbaar’ als bedoeld in afdeling 3.6 van de Interim omgevingsverordening Noord-Brabant.

7.2.De rechtbank merkt op dat de categorie “Grootschalige huisvesting aan de rand van de bedrijventerreinen” wordt genoemd in paragraaf 2.4 van de Beleidsnota. In de tabel in paragraaf 2.5 wordt dan weer de categorie “Nabij bedrijventerreinen” gehanteerd, naast de categorie ‘op bedrijventerreinen’. Er is ook een categorie ‘buitengebied’ in tabel 2.5. Bij deze laatste categorie is huisvesting van arbeidsmigranten in nieuwbouw slechts toegestaan als de nieuwbouw past in het karakter van het buitengebied. De rechtbank ziet geen aanwijzing dat bij de totstandkoming van de Beleidsnota bewust onderscheid is gemaakt tussen de categorieën in paragraaf 2.4 en paragraaf 2.5 en hanteert hierna de categorisering in paragraaf 2.5 van de Beleidsnota.

7.3.Naar het oordeel van de rechtbank past het project in de categorie ‘nabij bedrijventerreinen’. Het project ligt immers dicht bij een bedrijventerrein en is alleen gescheiden van dit terrein door de [adres] en de randweg van het bedrijventerrein, de weg [naam] . De [adres] is geen drukke weg, maar een laantje en vormt geen ruimtelijke afscheiding tussen het project en het bedrijventerrein. De omstandigheid dat het project ook in het buitengebied ligt, wil niet zeggen dat aan de categorie ‘buitengebied’ moet worden getoetst. Ook de omstandigheden dat het project buiten de bebouwde kom ligt of in de zone ‘stedelijk afweegbaar’ maken niet dat het project aan de categorie ‘buitengebied’ moet worden getoetst. Het bestaan van de categorie ‘nabij een bedrijventerrein’ impliceert dat de huisvesting niet op een bedrijventerrein hoeft plaats te vinden. Dat is immers een aparte categorie in paragraaf 2.5 van de Beleidsnota. Daar hoeft dus ook niet aan te worden getoetst. Inherent aan een categorie ‘nabij een bedrijventerrein’ is dat de potentiële locatie in een andere zone of categorie kan liggen, zoals de zone ‘buitengebied’. Het college heeft aan kunnen sluiten bij de categorie ‘nabij een bedrijventerrein’ want die categorie past naar het oordeel van de rechtbank het beste bij dit geval.

8.1.Het college merkt op dat de ruim 120 bedrijven die op het bedrijventerrein ‘ [naam] ’ zijn gevestigd, veelal in de ‘food en feed sector’, behoefte hebben aan kwalitatief hoogwaardige huisvesting van arbeidsmigranten. Een substantieel deel van de gehuisveste arbeidsmigranten zal werkzaam zijn op bedrijventerrein [naam] . Ook de omvang van de huisvestingslocatie (500 personen), in relatie tot de omvang van het bedrijventerrein, is passend. Bovendien ligt het project vlakbij de A50 en is er een gepaste (ruimtelijke) afstand tot het bedrijventerrein (bedrijven worden niet belemmerd in hun bedrijfsvoering). Volgens het college omvat het project uitsluitend logies in verschillende verblijven. Dat bepaalde voorzieningen wel of niet aanwezig zijn, betekent op zichzelf niet dat een woonkarakter aanwezig is. Op de projectlocatie zullen ook gezamenlijke ruimtes aanwezig zijn zoals de wasserette, de parkeervoorzieningen, de fietsenstallingen en de beheerdersruimten. Het is een grootschalige huisvesting in verschillende units. De Beleidsnota staat daaraan niet in de weg, aldus het college.

8.2.In de categorie ‘nabij bedrijventerreinen’ moet de huisvesting wel passen bij het industriële karakter van het bedrijventerrein. De rechtbank is van oordeel dat het college voldoende heeft onderbouwd dat dit het geval is. De Beleidsnota verplicht niet tot grootschalige huisvesting in één gebouw maar biedt mogelijkheden voor grootschalige huisvesting nabij bedrijventerreinen. Dat de huisvesting plaatsvindt in verschillende units is dus niet relevant. In de Beleidsnota worden ook geen beperkingen gesteld aan het aantal personen. Uit paragraaf 2.1 en 2.4 van de Beleidsnota volgt niet dat huisvesting beperkt moet blijven tot 51 arbeidsmigranten.

8.3.Wel is van belang of sprake is van woningen of van logies. Alleen logies zijn toegelaten. De Afdeling heeft in de uitspraak van 27 oktober 2023,n

ECLI:NL:RVS:2023:3986

op basis van de omstandigheden van dat geval, bekeken of sprake is van wonen of logies. Het project omvat in dit geval een aantal gemeenschappelijke voorzieningen en units met woonvoorzieningen (zoals een keuken en een badkamer). Desgevraagd heeft vergunninghoudster aangegeven dat in de units groepjes arbeidsmigranten in wisselende samenstellingen worden gehuisvest. Het kan dus voorkomen dat arbeidsmigranten werken bij verschillende bedrijven of werken in verschillende periodes en afkomstig zijn uit meerdere landen. Zij delen dan de voorzieningen in de units. Gelet op deze omstandigheden heeft het vergunde verblijf een onvoldoende duurzaam karakter om dit als "wonen" te kunnen aanmerken. De verplichting tot inschrijving die volgt uit de Wet basisregistratie personen (Brp) als zij langer dan vier maanden in Nederland verblijven, leidt niet tot een ander oordeel. Ook al kan de inschrijving in de Brp een indicatie zijn voor een duurzaam verblijf, voorschrift 1 bij het bestreden besluit staat huisvesting voor een aaneengesloten periode van langer dan zes maanden in de weg en dat duidt niet op een duurzaam verblijf.

8.4.De rechtbank concludeert dat het project in zoverre past in de categorie ‘nabij bedrijventerreinen’ en in zoverre niet in strijd is met de Beleidsnota. Dat betekent ook dat er geen verklaring van geen bedenkingen behoefde te worden aangevraagd. In paragraaf 2.4 van de Beleidsnota staat echter nog een aparte voorwaarde aan grootschalige huisvesting aan de rand van bedrijventerreinen: de omvang en de aard van de huisvesting zijn afhankelijk van de draagkracht van de omgeving. Deze voorwaarde zal later in de uitspraak aan de orde komen.

9.1.Het college stelt dat er veel meer dan de beoogde 100 wooneenheden nodig zijn in de gemeente en vooral voor de kern Veghel. Een dergelijke grootschalige professionele huisvesting van internationale werknemers is niet zomaar in stedelijk gebied te vinden. Het college wenst niet dat de reguliere voorraad woningen hiervoor wordt gebruikt, omdat de doelgroep maar voor korte duur in Nederland verblijft. Voorafgaand aan de uitwerking van de aanvraag voor de huisvesting op deze locatie is er al uitvoerig onderzoek gedaan naar locaties. De huidige locatie is een resultaat van een uitvoerig locatieonderzoek. De door eisers voorgestelde alternatieve locaties zijn niet haalbaar voor de huisvesting van 500 arbeidsmigranten. Uit het onderzoek is geen gelijkwaardige of betere locatie gevolgd.

9.2.Ter zitting heeft vergunninghoudster de voordelen van het grote project toegelicht. Door de grote schaal kunnen meer en betere gemeenschappelijke voorzieningen worden aangeboden. Bovendien is het eenvoudiger om toezicht te houden.

9.3.Het plan voorziet in een nieuwe stedelijke ontwikkeling buiten bestaand stedelijk gebied als bedoeld in artikel 3.1.6, tweede lid, van het Bro. Bij de aanvraag is een onderbouwing opgenomen in een separate bijlage. Hieruit blijkt dat de initiatiefnemer binnen stedelijk gebied onderzoek heeft gedaan naar alternatieve locaties, waaronder de locaties die zijn aangedragen door eisers. Eisers hebben deze onderbouwing niet met zoveel woorden weerlegd. Met verwijzing naar de onderbouwing, heeft het college zich op het standpunt kunnen stellen dat niet is gebleken dat er sprake is van alternatieve locaties, al dan niet binnen bestaand stedelijk gebied, waar met aanmerkelijk minder bezwaren de aangevraagde grootschalige huisvesting voor 500 arbeidsmigranten kan worden gerealiseerd en die ten onrechte niet bij de beoordeling van de aanvraag zijn betrokken. Eisers hebben wel aangegeven dat het project ook zou kunnen worden verdeeld in verschillende kleinere deelprojecten. De rechtbank ziet in artikel 3.1.6 Bro geen verplichting om bij de onderbouwing een vergelijking te maken tussen het aangevraagde project en een groep van kleinere deelprojecten. De aanvraag is bepalend. Bovendien is de rechtbank voldoende gebleken dat aan het grootschalige karakter van het project ook voordelen zijn verbonden, waaronder het aanbod van gemeenschappelijke voorzieningen en de betere mogelijkheden om 24 uur per etmaal toezicht te houden. De rechtbank acht het niet onredelijk om de huisvesting op één locatie te concentreren. Ook anderszins ziet de rechtbank geen aanleiding voor het oordeel dat het college het bestreden besluit niet in overeenstemming met artikel 3.1.6, tweede lid, van het Bro heeft genomen.

10.1.Het college stelt in het verweerschrift dat de IOV niet voorziet in instructieregels voor tijdelijke functies. Formeel is de IOV volgens het college niet van toepassing, maar bij de beoordeling van de aanvraag is daar wel naar gekeken. Het gebied is op provinciaal niveau aangeduid als “Verstedelijking afweegbaar” en is daarmee beleidsmatig geen zuiver buitengebied. Op grond van artikel 3.43 van de IOV is een stedelijke ontwikkeling als nieuwvestiging mogelijk (zijnde een permanente functie), mits deze voldoende wordt onderbouwd vanuit zuinig ruimtegebruik, regionale afspraken en landschappelijke inrichting. Deze aspecten zijn volgens het college in de ruimtelijke onderbouwing voldoende onderbouwd. Ten aanzien van de landschappelijke inpassing van het project is aangegeven dat de percelen van het (thans nog bestaande) agrarische bedrijf reeds zijn beplant. Bij de realisering van het project zal er meer groen worden toegevoegd.

10.2.De projectlocatie ligt in de aanduiding “Verstedelijking afweegbaar” als bedoeld in artikel 3.43 van de IOV en voorziet in nieuwvestiging van een stedelijke ontwikkeling. De IOV is van toepassing op omgevingsvergunningen als bedoeld in artikel 2.12, eerste lid onder a, onder 3o, van de Wabo. Niet valt in te zien dat in de IOV een uitzondering wordt gemaakt voor dergelijke tijdelijke omgevingsvergunningen. In zoverre is het standpunt van het college dat de IOV niet van toepassing is, niet juist. In de ruimtelijke onderbouwing die ten grondslag ligt aan het bestreden besluit wordt wel een motivering gegeven. De rechtbank onderzoekt op basis van de informatie in de ruimtelijke onderbouwing en de toets aan artikel 3.1.6 van het Bro of wordt voldaan aan de eisen die worden gesteld op grond van artikel 3.43 van de IOV. In afwijking van artikel 3.42 van de IOV, eerste lid, kan een omgevingsvergunning, ter plaatse van ‘Verstedelijking afweegbaar’ voorzien in de nieuwvestiging van een duurzame stedelijke ontwikkeling als wordt voldaan aan de in artikel 3.43 van de IOV gestelde voorwaarden. De ontwikkeling moet dan nog wel steeds duurzaam zijn en voldoen aan de hieraan gestelde voorwaarden voor duurzaamheid in artikel 3.42, tweede lid, van de IOV, anders kan het sowieso niet.

10.3.Naar het oordeel van de rechtbank wordt voldaan aan de voorwaarden die in artikel 3.43, onder a en b, van de IOV zijn opgenomen om een nieuwe stedelijke ontwikkeling in afwijking van artikel 3.42 van de IOV, dus buiten stedelijk gebied, mogelijk te maken. Dit wordt voldoende onderbouwd in de onderbouwing van artikel 3.1.6, tweede lid, van het Bro. In paragraaf 3.2 en 3.3 van de ruimtelijke onderbouwing is aangegeven dat de provincie Noord-Brabant werkt aan het vraagstuk arbeidsmigratie door kennis te delen en afspraken te maken. Daartoe worden zogeheten regiotafels georganiseerd. De regio Noord-Brabant heeft de afgelopen periode in beeld gebracht waar de individuele zeventien gemeenten staan, wat het beleid inzake arbeidsmigranten betreft. Met elkaar is afgesproken om aan de slag te gaan met een aantal onderwerpen, waaronder agendering urgentie, omvang van de opgave (behoefte), registratie, beeldvorming en het delen van best practices. Het doel is, zo is gesteld, dat iedere gemeente in de regio komt met specifiek beleid ten aanzien van arbeidsmigranten. In dat kader heeft de gemeente Meierijstad in de Beleidsnota Huisvesting Arbeidsmigranten Meierijstad 2019 als doelstelling geformuleerd om 2.000 tot 2.500 extra bedden voor arbeidsmigranten te realiseren in de komende vijf jaar. Dit zijn regionale afspraken. De rechtbank is van oordeel dat het project voldoet aan de voorwaarde in artikel 3.43, onder c, van de IOV. Naar het oordeel van de rechtbank voldoet de landschappelijke inpassing in de situatietekening bij de ruimtelijke onderbouwing. In de omgevingsvergunning is in voorschrift 6 geborgd dat deze landschappelijke inpassing in stand wordt gehouden. Daarmee is ook sprake van een duurzame afronding van het stedelijke gebied en wordt voldaan aan de voorwaarde in artikel 3.43, onder d, van de IOV. Eisers hebben niet aangevoerd dat de ontwikkeling niet voldoet aan de voorwaarden voor duurzaamheid in artikel 3.42, tweede lid, onder b tot en met f, van de IOV. Dan resteert de eis dat de ontwikkeling een goede omgevingskwaliteit met een veilige en gezonde leefomgeving moet bevorderen en dat de stedenbouwkundige- en landschappelijke inrichting rekening houdt met de omgevingskwaliteit en structuren in het gebied en de naaste omgeving waaronder een duurzame afronding van het Stedelijk Gebied. Deze eis wordt gesteld aan een duurzame stedelijke ontwikkeling op basis van artikel 3.42, tweede lid onder a, van de IOV. Dat zal de rechtbank hierna bespreken.

11.1.De rechtbank stelt vast dat het college bij de beoordeling van de aanvraag wel rekening heeft gehouden met genoemde vergunning voor de veehouderij aan de [adres] . In voorschrift 14, dat aan de in geding zijnde omgevingsvergunning is verbonden, is bepaald: “Alvorens de huisvestingslocatie in gebruik kan worden genomen dient het agrarisch bedrijf (veehouderij met nevenactiviteiten) ter plaatse ( [adres] ) geamoveerd te zijn. Dit betekent dat de milieuvergunning(en) dienen te zijn ingetrokken, dierenrechten zijn doorgehaald, en de noodzakelijke bedrijfsbebouwing is gesloopt.” Hiermee is voldoende geborgd dat de omgevingsvergunning voor de activiteit milieu voor de voormalige inrichting zal worden ingetrokken voordat de huisvestingslocatie in gebruik kan worden genomen.

12.1.Het college heeft zich op het standpunt gesteld dat het enkel ontbreken van maatschappelijk draagvlak niet wil zeggen dat het besluit onrechtmatig is. De afweging die het college moet maken, dient gebaseerd te zijn op ruimtelijke motieven. Het college blijft van mening dat dit besluit zorgvuldig is genomen, alle belangen zijn meegewogen, de zienswijzen serieus zijn behandeld en meegewogen bij het besluit, waardoor wel degelijk sprake is van een rechtmatig besluit. Het college wijst er verder op dat vergunninghoudster zich heeft ingespannen draagvlak te creëren. Zo zijn vier klankbordbijeenkomsten gehouden (op 10 oktober 2019, 21 oktober 2019, 26 november 2019 en 9 juni 2021). Op 30 maart 2021 heeft via Teams overleg over de voortgang van het project plaatsgevonden. Op 10 mei 2021 heeft tevens een informatiebijeenkomst plaatsgevonden. Initiatiefnemer heeft daarnaast omwonenden uitgenodigd een voorbeeldlocatie in Venray te bezoeken. De voorzitter van de buurtvereniging en twee andere vertegenwoordigers van de buurt zijn mee geweest naar de voorbeeldlocatie in Venray.

12.2.De rechtbank is van oordeel dat de enkele omstandigheid dat draagvlak voor de ontwikkeling ontbreekt of te weinig aanwezig is, niet wil zeggen dat reeds daarom het besluit onrechtmatig is. De belangenafweging die ten grondslag moet liggen aan vergunningverlening moet worden gemaakt op grond van ruimtelijke motieven. De rechtbank is verder van oordeel dat vergunninghoudster zich voldoende heeft ingespannen om draagvlak te creëren. Deze beroepsgrond slaagt niet. Overigens merkt de rechtbank op dat geen van de bedrijven op bedrijventerrein [naam] beroep heeft ingesteld tegen het bestreden besluit en neemt de rechtbank aan dat daar wel draagvlak lijkt te bestaan voor de ontwikkeling.

13.1.De rechtbank plaatst deze vrees in het volgende juridische kader. Als de omgeving onvoldoende draagkracht heeft, wordt niet voldaan aan de Beleidsnota en is een verklaring van geen bedenkingen noodzakelijk. Als de leefomgeving niet veilig en gezond is, dan is de stedelijke ontwikkeling niet duurzaam en wordt niet voldaan aan artikel 3.42, tweede lid onder a, van de IOV.

13.2.Het college is van mening dat de draagkracht van de omgeving wordt onderbouwd in de ruimtelijke onderbouwing van de ruimtelijke aanvaardbaarheid. Als er ruimtelijke belemmeringen zouden zijn voor de ontwikkeling, zou de omgeving immers niet geschikt zijn voor de ontwikkeling. Verkeersbewegingen, geluid en andere ruimtelijke aspecten bepalen of de locatie geschikt is voor de ontwikkeling. Het woon- en leefklimaat van omwonenden dient eveneens aanvaardbaar te blijven. Het college vindt het project passend. Er is geen sprake van onaanvaardbare effecten op het woon-, leef- en ondernemersklimaat, maar er is wel een grote kwantitatieve en kwalitatieve behoefte aan huisvestingsmogelijkheden voor arbeidsmigranten. De projectlocatie is uitgekozen, omdat deze wordt ontsloten op de weg [naam] (anders dan een eerdere locatie die vergunninghoudster in gedachten had, die ontsloot via de weg Dorshout). De arbeidsmigranten verplaatsen zich van de projectlocatie via de weg [naam] direct naar het bedrijventerrein of de kern van Veghel en zullen nauwelijks gebruik maken van de omliggende wegen. De projectlocatie ligt niet midden in het buurtschap, maar aan de rand hiervan. Er is geen parkeeroverlast, want de parkeerbehoefte voor de arbeidsmigranten wordt op eigen terrein gerealiseerd. Tenslotte wordt de projectlocatie door middel van een houten geluidswal van twee meter hoog fysiek en visueel van de omgeving afgescheiden. Op deze wijze wordt de projectlocatie landschappelijk ingepast en wordt de woon- en leefsituatie van omwonenden niet nadelig beïnvloed. Het college onderkent de aard van de te huisvesten doelgroep en de mogelijke negatieve effecten die die huisvesting daardoor met zich zou kunnen brengen voor de veiligheid van omwonenden, maar denkt dat deze tot een minimum worden beperkt door te kiezen voor een professionele huisvesting van deze omvang. Vergunninghoudster is een professionele partij die over heel Nederland arbeidsmigranten huisvest. Meerdere beheerders, huisregels en voldoende controle en toezicht maakt dat geen overlast plaatsvindt, dan wel dat deze tot een minimum wordt beperkt. Bovendien zijn er op de locatie zelf voldoende mogelijkheden om de vrije tijd te benutten. Ook dit voorkomt overlast in de buurt door onwenselijk gedrag. Het college is van mening dat, door te kiezen voor deze professionele aanpak, niet gevreesd hoeft te worden voor onevenredige overlast. Om zeker te stellen dat het goed gaat, heeft het college voorschriften verbonden aan het bestreden besluit. In de voorschriften van het bestreden besluit is het volgende bepaald:

13.3.Desgevraagd hebben het college en vergunninghoudster ter zitting bevestigd dat voorschrift 7 verplicht tot de 24-uurs aanwezigheid van minimaal één beheerder. Omdat een beheerder niet 24 uur per dag kan werken, wordt voorzien in een beheerdersruimte met meerdere beheerderskamers. Vergunninghoudster heeft daaraan toegevoegd dat bij eventuele incidenten snel kan worden opgeschaald.

13.4.Veel omwonenden van een locatie waar arbeidsmigranten worden gehuisvest, zijn bang voor overlast en een grote verandering van hun leefomgeving. Het huisvesten van arbeidsmigranten is ook iets anders dan wonen in een woning. Aanvaardbaarheid van de verhouding tussen arbeidsmigranten (of andere groepen met doorgaans een ander levensritme dan de overige bewoners van een bepaald gebied) hangt af van de omstandigheden van het geval. De rechtbank gaat ervan uit dat dit ook wordt bedoeld in de Beleidsnota, waarin is bepaald dat grootschalige huisvesting enkel mogelijk is indien de draagkracht van de omgeving dit toelaat. In de Beleidsnota staat het volgende: “Gemeente Meierijstad maakt daarom huisvesting door middel van grootschalige gebouwen mogelijk aan de rand van het bedrijventerrein. De omvang en de aard van de huisvesting is afhankelijk van de draagkracht van de omgeving”.

13.5.Bij het toetsen van de draagkracht van de omgeving en de gevolgen voor de kwaliteit van de leefomgeving acht de rechtbank de volgende omstandigheden van belang.

13.6.De rechtbank is van oordeel dat een omgevingsvergunning voor de grootschalige huisvesting van arbeidsmigranten op deze locatie niet ten koste hoeft te gaan van de kwaliteit van de leefomgeving, de veiligheid en de gezondheid. De huidige voorschriften in het bestreden besluit schieten echter tekort om alle negatieve gevolgen van deze ontwikkeling voor de omgeving voldoende te beperken. De rechtbank noemt een aantal gebreken:

Het college had deze aspecten beter moeten regelen in het bestreden besluit en moeten meenemen bij het stellen van de voorschriften in het bestreden besluit om een evenwicht tussen de belangen van vergunninghoudster en omwonenden te bewerkstelligen. Dat heeft het college onvoldoende gedaan. De hierop betrekking hebbende beroepsgronden van eisers slagen.

14.1.De rechtbank sluit echter niet op voorhand uit dat de huisvesting van arbeidsmigranten toch kan passen in de omgeving en dat de omgeving voldoende draagkracht heeft voor de ontwikkeling als deze gebreken kunnen worden hersteld. Daarom wil de rechtbank het college de gelegenheid bieden om de gebreken te herstellen. Op grond van artikel 8:80a van de Awb doet de rechtbank daarom een tussenuitspraak. Herstel van de gebreken kan uitsluitend met een nieuwe beslissing op bezwaar, na of tegelijkertijd met intrekking van de bestreden besluiten. Om de gebreken te herstellen, moet het college een nieuw besluit nemen en de voorschriften van het bestreden besluit aanpassen met inachtneming van deze uitspraak. De rechtbank geeft het college de aanwijzing om dit pas te doen na overleg of raadpleging van eisers en vergunninghoudster. De rechtbank bepaalt ook dat het college afdeling 3.4 van de Awb niet hoeft toe te passen bij de voorbereiding van het te nemen besluit. De rechtbank bepaalt de termijn waarbinnen het college de gebreken kan herstellen op twaalf weken na verzending van deze tussenuitspraak.

14.2.Het college moet op grond van artikel 8:51b, eerste lid, van de Awb én om nodeloze vertraging te voorkomen zo spoedig mogelijk, maar uiterlijk binnen twee weken, meedelen aan de rechtbank of hij gebruik maakt van de gelegenheid de gebreken te herstellen. Als het college gebruik maakt van die gelegenheid, zal de rechtbank eisers in de gelegenheid stellen binnen vier weken te reageren op de herstelpoging van verweerder. In beginsel, ook in de situatie dat verweerder de hersteltermijn ongebruikt laat verstrijken, zal de rechtbank zonder tweede zitting uitspraak doen op het beroep.

14.3.De rechtbank ziet, in wat zij hiervoor heeft overwogen, aanleiding de volgende voorlopige voorziening te treffen. De rechtbank schorst de omgevingsvergunning tot de einduitspraak. De rechtbank bepaalt dat vergunninghoudster desondanks in de tussentijd gebruik kan maken van de verleende omgevingsvergunning. De rechtbank vindt van belang dat vergunninghoudster de mogelijkheid krijgt om zich te bewijzen en dat eisers kunnen ervaren wat de impact is van de huisvesting van arbeidsmigranten. De rechtbank verbindt wel de volgende voorwaarden aan deze toestemming:

De rechtbank bepaalt dat de toestemming vervalt als niet wordt voldaan aan deze voorwaarden of aan de voorschriften verbonden aan het bestreden besluit. Met andere woorden: zolang wordt voldaan aan de voorwaarden, is de huisvesting van arbeidsmigranten op de projectlocatie toegelaten. Wordt niet voldaan aan de voorwaarden, dan is het bestreden besluit geschorst en is de huisvesting van arbeidsmigranten op dat moment in strijd met artikel 2.1, eerste lid onder c, van de Wabo. Overtreding van dit wetsartikel is een economisch delict en dus strafbaar.

14.4.De rechtbank houdt iedere verdere beslissing aan tot de einduitspraak op het beroep. De rechtbank doet nu geen uitspraak over de beroepsgrond van eisers met betrekking tot de redactie van de voorschriften en neemt nog geen beslissing over de proceskosten en het griffierecht.

2.1.Indien door de raad al een stedenbouwkundige visie, stedenbouwkundige randvoorwaarden, masterplan, gebiedsvisie, projectplan of vergelijkbaar ruimtelijk kader is vastgesteld en de activiteit past binnen dat kader;