In de uitspraak van 10 juli 2024 (ECLI:NL:RVS:2024:2796) oordeelt de Afdeling dat de vastgestelde paraplubestemmingsplanen die voorzien in de aanleg van een aantal nieuwe ondergrondse 110kV kabelverbindingen met het oog op de bescherming van daarbij betrokken natuur- en landschapswaarden ten onrechte niet voorzien in de wijze waarop deze dienen te worden aangelegd. Om aan de vraag naar elektriciteit te kunnen voldoen en overbelasting van het bestaande elektriciteitsnetwerk te voorkomen, voorziet het bestemmingsplan in een regeling voor het versterken van bestaande hoogspanningsverbindingen en de aanleg van nieuwe ondergrondse hoogspanningskabels. De Afdeling gaat niet mee in het verweer van de gemeenteraad dat de wijze waarop de kabelverbindingen worden aangelegd geen regeling in het bestemmingsplan behoeft, omdat het slechts uitvoeringswerkzaamheden betreft. Uit de plantoelichting, de uitgevoerde natuurtoetsen en de nota van zienswijzen volgt dat het ter voorkoming van een onaanvaardbare aantasting van natuur- en landschapswaarden nodig is om de methode van horizontaal gestuurde boringen (in plaats van de aanleg via open ontgravingen) toe te passen. De Afdeling stelt vast dat die uitvoeringsmethode niet op juridisch bindende wijze is verzekerd in de planregels, aangezien de plantoelichting geen juridisch bindende werking heeft. De Afdeling concludeert dat vanwege het ontbreken van een juridisch bindende planregeling over de wijze waarop de ondergrondse kabelverbindingen moeten worden aangelegd niet voldoende is verzekerd dat dit geen negatieve gevolgen heeft voor de betrokken natuur- en landschapswaarden, zodat de besluiten tot vaststelling van beide bestemmingsplannen niet met de vereiste zorgvuldigheid zijn voorbereid.
