Een tweetal buren dient een verzoek tot handhaving in bij het college van de gemeente Middelburg omdat zij van mening zijn dat een buurman zijn appartement in het appartementencomplex in strijd met de bestemming gebruikt. Zij vinden dat de woning recreatief wordt gebruikt. Het college heeft de verzoeken om handhaving afgewezen omdat zij zich op het standpunt stelt dat het gebruik zodanig duurzaam is dat het als wonen en niet als kortdurend recreatief gebruik is aan te merken.
De rechtbank volgt in beroepsprocedure het standpunt van het college niet. Zij stelt dat het feitelijk gebruik van de woning duidt op recreatief gebruik en dat is in strijd met de woonbestemming. De rechtbank legde hieraan het aantal nachten dat er in een periode van anderhalf jaar in de woning zou zijn verbleven. De rechtbank vernietigt dan ook de besluiten op bezwaar. De eigenaar en de huurder van de woning zijn het niet eens met de uitspraak van de rechtbank en gaan in hoger beroep.
De Afdeling overweegt, net als de rechtbank en conform de vaste jurisprudentie, ten eerste dat het begrip ‘wonen’ een zekere duurzaamheid vereist. De eigenaar van de woning verhuurt de woning slechts aan een huurder en heeft hiervoor een huurovereenkomst gesloten voor de duur van 12 maanden of langer. De huurder gebruikte de woning ten tijde van de besluiten op bezwaar inmiddels 1,5 jaar. De Afdeling betrekt in haar overwegingen ook dat de huurder de woning zelf heeft ingericht, dat het energiecontract op zijn naam staat en zelf ook de gemeentelijke heffingen betaald. Nu de huurder de woning ook in overwegende mate zelf gebruikt stelt de Afdeling dat er sprake is van een zekere mate van duurzaamheid en is het gebruik te beschouwen als wonen. Hiermee is er dus ook geen overtreding.
Een belangrijke toevoeging die de Afdeling nog doet is dat ook de ruimtelijke uitstraling van het gebruik niet gelijk te stellen is met het recreatief gebruik door verschillende huurders die kortdurend in een (recreatie) woning verblijven.
