[verzoekster] betoogt dat de invordering prematuur is, omdat het besluit van 30 augustus 2024, waarbij de lasten I en II zijn opgelegd, nog niet onherroepelijk is geworden.
De voorzieningenrechter stelt vast dat de begunstigingstermijn om aan de lasten I en II te voldoen is geëindigd op 5 februari 2025 en dat [verzoekster] hem niet heeft verzocht om het besluit van 30 augustus 2024, voor zover dat niet is herroepen, te schorsen.
Dat brengt met zich dat [verzoekster] na 5 februari 2025 dwangsommen kon verbeuren. Voor de vraag of het college bevoegd is om de dwangsommen in te vorderen, is niet bepalend of het besluit van 30 augustus 2024 onherroepelijk is geworden. Dat volgt ook uit artikel 5:39, lid 1 Awb waarin de wetgever juist heeft bepaald dat een tegen een last onder dwangsom ingesteld rechtsmiddel mede betrekking heeft op een beschikking die strekt tot invordering van de dwangsom, voor zover de belanghebbende die beschikking betwist.
Kortom: de wetgever gaat uit van samenloop van een nog lopend geschil over een handhavingsbesluit en een nieuw geschil over een invorderingsbesluit. Gelet hierop geeft het betoog geen aanleiding om een voorlopige voorziening te treffen.
