[appellant A] en [appellant B] betogen dat de rechtbank heeft miskend dat het college van handhavend optreden had moeten afzien, omdat er sprake is van concreet zicht op legalisatie. Zij voeren aan dat de beleidsregels zich niet verzetten tegen vergunningverlening en dat de bouwwerken geen inbreuk maken op de stedenbouwkundige kwaliteit, omdat er niet wordt opgetreden tegen vergelijkbare bouwwerken op het recreatiepark.
De overtredingen bestaan deels uit bouwen in strijd met het bestemmingsplan. Voor legalisatie is daarom onder meer een omgevingsvergunning voor afwijken van het bestemmingsplan nodig. Uit de uitspraak van de Afdeling van 6 november 2019, ECLI:NL:RVS:2019:3723, volgt dat voor het bestaan van concreet zicht op legalisatie in dat geval ten minste is vereist dat een aanvraag om een dergelijke omgevingsvergunning is ingediend. Dat is hier niet gebeurd. De rechtbank is daarom terecht tot de conclusie gekomen dat van concreet zicht op legalisatie geen sprake is en dat het college dan ook niet om die reden van handhavend optreden had moeten afzien.
