Appellanten hebben verzocht om handhavend op te treden tegen de bouwwerkzaamheden en het gebruik van een perceel. Volgens de indieners van het verzoek wordt niet een volkstuinencomplex gerealiseerd, maar een recreatiepark of een dorp. Zij stellen dat dit gebeurt zonder de vereiste omgevingsvergunning. Het college van Heemskerk heeft het verzoek toegewezen voor zover het ziet op de overtreding van artikel 2.1, eerste lid, onder a en c, Wabo.
Appellant sub 2A bestrijdt het oordeel van de rechtbank dat het college zijn bezwaar terecht niet-ontvankelijk heeft verklaard omdat hij op het moment van het nemen van het besluit op bezwaar geen belanghebbende meer zou zijn. Op de zitting bij de Afdeling heeft appellant sub 2A toegelicht dat het hem in deze procedure alleen nog om vergoeding van de in bezwaar gemaakte proceskosten gaat.
De Afdeling overweegt dat de Centrale Raad van Beroep in twee uitspraken van 2 april 2024 (ECLI:NL:CRVB:2024:635 en ECLI:NL:CRVB:2024:636) heeft overwogen dat voortaan uitgangspunt is dat het enkele niet vergoeden van bezwaarkosten niet langer een zelfstandig procesbelang oplevert. Wel geldt hierop de volgende uitzondering. Mede in verband met het ontbreken van een bepaling als artikel 8:75a van de Awb voor de bezwaarfase, moet nog steeds procesbelang aanwezig worden geacht als het betrokken bestuursorgaan zijn besluit in bezwaar heeft herroepen zonder daarbij een vergoeding van bezwaarkosten toe te kennen terwijl daar wel om was gevraagd, of als de hoogte van een toegekende vergoeding van bezwaarkosten in geschil is. De rechterlijke beoordeling blijft dan in beginsel beperkt tot de gegeven beslissing over de bezwaarkosten als zodanig.
In het kader van de rechtseenheid sluit de Afdeling zich hierbij aan. De situatie waarvoor de uitzondering geldt, doet zich in dit geval niet voor. Dat betekent dat appellant sub 2A geen (proces)belang heeft bij een inhoudelijke beoordeling van zijn hoger beroep. Zie voor de details AbRvS 5 juni 2024, ECLI:NL:RVS:2024:2323.
