Interessant aan de uitspraak van de Rechtbank Limburg van 4 juni 2024 is dat de rechtbank bevestigt dat geen geurverordening meer kan worden vastgesteld na inwerkingtreding van de Omgevingswet.
De zaak had betrekking op een verleende omgevingsvergunning voor het realiseren van een burgerwoning en drie (pré)mantelzorgwoningen en – na afloop van de mantelzorg – bed & breakfast-voorzieningen. Beroep is ingesteld door een nabij gelegen varkenshouderij.
De rechtbank heeft na afloop van de zitting de zaak aangehouden om verweerder, zoals ter zitting besproken, de mogelijkheid te geven het verzoek om ter plaatse van het perceel van vergunninghouder een afwijkende geurnorm vast te stellen, voor te leggen aan de gemeenteraad. Op 21 februari 2024 heeft verweerder desgevraagd medegedeeld dat het niet gelukt is om de geurnorm in procedure te brengen, laat staan vast te laten stellen.
Omdat, als gevolg van de inwerkingtreding van de Omgevingswet, geen geurverordening meer kan worden vastgesteld is een wijziging van het omgevingsplan noodzakelijk. Definitieve besluitvorming hierover door de gemeenteraad zal niet eerder dan 16 december 2024 plaatsvinden. De rechtbank heeft het onderzoek bij brief van 12 maart 2024 gesloten.
Op basis van artikel 4.6, lid 1, onder e van de Invoeringswet Omgevingswet geldt een op 1 januari 2024 bestaande geurverordening automatisch als onderdeel van het tijdelijke deel van het omgevingsplan (zie: Kamerstukken II, 2017–2018, 34 986, nr. 3, p. 446). De gemeente kan verordeningen die van rechtswege onderdeel van het omgevingsplan worden alleen wijzigen met een wijziging van het omgevingsplan.
In het (nieuwe deel van het) omgevingsplan kan de gemeente vergelijkbare zaken regelen als in een geurverordening als onder de Wet geurhinder en veehouderij. Hierbij moet uiteraard binnen de kaders van de instructieregels van het Bkl worden gebleven (zie § 5.1.4.6. van het Bkl).
