Uitspraak over participatie bij omgevingsvergunning voor kappen bomen Omgevingswet

Ook onder de Omgevingswet geldt dit artikel als een verbod om zonder omgevingsvergunning de bomen te kappen (dit volgt uit artikel 22.8 in combinatie met artikel 5.1, eerste lid, aanhef en onder a, van de Omgevingswet). Artikel 22.8 Omgevingswet bepaalt dat voor zover op grond van een bepaling in een gemeentelijke verordening een vergunning of ontheffing is vereist voor een geval waarin regels over de fysieke leefomgeving op grond van artikel 2.7, eerste lid Omgevingswet, alleen in het omgevingsplan mogen worden opgenomen, geldt een zodanige bepaling als een verbod om zonder omgevingsvergunning een activiteit te verrichten als bedoeld in artikel 5.1, eerste lid, aanhef en onder a Omgevingswet. Artikel 4 van de Bomenverordening bepaalt wanneer het college zo’n omgevingsvergunning moet weigeren.

In de uitspraak is onder andere ingegaan of al of niet voldoende is gedaan aan participatie (gezien de eisen die hieromtrent onder de Omgevingswet worden gesteld).

Verzoekster is verder van mening dat vergunninghouder onvoldoende aan participatie heeft gedaan. Er is namelijk geen overleg met bewoners geweest. In de verslaglegging op de website en in de verslaglegging van de inspraak staat dat het college voor behoud van de bomen gaat. Klachten en bezwaren zijn niet beantwoord. Daarnaast heeft vergunninghouder nagelaten de bewoners te berichten. Verzoekster stelt dat met simpele aanpassingen van het plan niet alle bomen gekapt hoeven te worden en dat het college geen maatregelen heeft genomen ter bescherming en verbetering van de leefomgeving.

De Omgevingswet stelt geen eisen aan participatie. Wel moet een aanvrager van een omgevingsvergunning aangeven of participatie heeft plaatsgevonden en, zo ja, hoe en welk resultaat dit heeft opgeleverd (artikel 7.4 van de Omgevingsregeling).

Vergunninghouder heeft op de zitting toegelicht hoe hij aan participatie heeft gedaan. Vergunninghouder is begonnen met het uitzetten van een enquête en het plaatsen van borden in het wandelgebied. Ook staan de plannen op de website zodat iedereen daarvan kennis van nemen. Na de enquête heeft vergunninghouder input opgehaald, deze input in een schets verwerkt en dat aan de bewoners gepresenteerd. Hier mochten bewoners op reageren en vergunninghouder heeft vervolgens bepaald welke reacties wel en welke niet worden meegenomen en waarom. Vergunninghouder heeft vervolgens een voorlopig ontwerp gedeeld waar mensen opnieuw op konden reageren. Dit heeft vergunninghouder gebundeld en teruggekoppeld. Vergunninghouder heeft verder toegelicht dat hij na het definitieve ontwerp voor de invulling van het groen zelf een beplantingsplan heeft opgesteld. Hierover heeft hij een bewonersavond georganiseerd. Het Comité tot Behoud van de bomen [projectnaam] (waar verzoekster deel van uitmaakt) heeft vergunninghouder suggesties meegegeven, waar vergunninghouder enkele van heeft meegenomen.

De voorzieningenrechter is van oordeel dat vergunninghouder met het hiervoor geschetste participatietraject voldoende aan participatie heeft gedaan. Deze participatie vond voornamelijk plaats tijdens de presentatie van het achterliggende herinrichtingplan. De omgevingsvergunningen zien op de uitvoering van dat herinrichtingsplan. De kap van deze bomen was daarom ook tijdens dit participatietraject bekend. Ook verzoekster heeft haar bezwaren tegen de kap van de bomen daarom naar voren kunnen brengen in dit participatietraject.

De voorzieningenrechter merkt verder op dat participatie niet betekent dat de aanvrager van een vergunning alle reacties moet overnemen. Verzoekster heeft met het geschetste participatietraject (ruim) voldoende gelegenheid gehad tot inspraak. Dat de participatie tot een ander resultaat heeft geleid dan dat verzoekster wenste, betekent niet dat de participatie onvoldoende is geweest.