In haar uitspraak van 8 oktober 2025 (ECLI:NL:RVS:2025:4803) oordeelt de Afdeling dat het aan het college van burgemeester en wethouders (“college”) gerichte verzoek om handhavend op te treden tegen het verkeer dat onbevoegd gebruik maakt van een nader aangeduide weg geen aanvraag is in de zin van art. 1:3 Awb, zodat het niet tijdig nemen van een beslissing op dat verzoek niet kan worden gelijkgesteld met een besluit waartegen bezwaar en beroep open staat.
In beroep had de rechtbank geoordeeld dat het college niet tijdig een besluit had genomen in reactie op het verzoek en bepaald dat het college hierdoor een dwangsom verschuldigd was. De Afdeling stelt vast dat appellant zijn verzoek om handhavend optreden heeft ingediend als reactie op de ontwerp-beheersverordening. Dit verzoek kan naar het oordeel van de Afdeling niet worden aangemerkt als een aanvraag om een besluit te nemen als bedoeld in art. 1:3, derde lid, Awb. Het verzoek om handhaving van het verkeersbesluit, op basis waarvan de desbetreffende straat gesloten is verklaard voor alle motorvoertuigen met uitzondering van bestemmingsverkeer, komt er volgens de Afdeling op neer dat controles zouden moeten worden verricht. Dit zijn naar het oordeel van de Afdeling feitelijke handelingen. Daarnaast is volgens de Afdeling in dit geval niet verzocht om met een bestuurlijke sanctie op te treden tegen een concrete overtreding van een wettelijk voorschrift. Evenmin gaat het om een verzoek tot het nemen van een verkeersbesluit met een verdergaande strekking dan het eerder genomen verkeersbesluit (vgl. de Afdelingsuitspraak van 4 maart 2020, ECLI:NL:RVS:2020:671). Omdat geen sprake is van een aanvraag als bedoeld in art. 1:3, derde lid, Awb, had de rechtbank zich naar het oordeel van de Afdeling onbevoegd moeten verklaren om kennis te nemen van het beroep tegen het niet tijdig nemen van een beslissing op het handhavingsverzoek. Aangezien de dwangsomregeling in dit geval toepassing mist, heeft het college geen dwangsommen wegens niet tijdig beslissen verbeurd.
