Het Nederlandse waterbeheer bevindt zich in een overgangssituatie. Waar de watersector enkele decennia geleden een gesloten en technocratische sector was, wordt zij nu blootgesteld aan allerlei ingrijpende veranderingen. Mede onder druk van de klimaatverandering wordt het waterbeheer meer en meer vormgegeven vanuit de gedachte dat het watersysteem niet zozeer beheerst dient te worden, maar dat het waterbeheer moet inspelen op de eisen die het watersysteem zelf stelt. Ook zien we dat waterbeheer en ruimtelijke ordening steeds meer met elkaar te maken krijgen. Water governance gaat om waterveiligheid, maar tegelijkertijd ook om ruimtelijke kwaliteit. Water krijgt meer de ruimte en wordt sturend in processen van gebiedsontwikkeling. Daarmee komt het waterbeleid ook meer in maatschappelijk vaarwater. Burgers, belangengroepen en private partijen raken actiever dan voorheen betrokken bij de vormgeving en uitvoering van het waterbeheer.
In dit boek worden acht actuele en aansprekende waterprojecten geanalyseerd (Wieringerrandmeer, Zuidplaspolder, Noordwaard, Dijkteruglegging Lent, Waalblok, Nieuwe Hollandse Waterlinie, IJsseldelta-Zuid en Perkpolder). Ook worden zes belangrijke thema’s met betrekking tot de besluitvorming in deze projecten belicht. Zo wordt gekeken naar de wijze waarop overheden in deze projecten met elkaar samenwerken, hoe burgers participeren, hoe de samenwerking tussen publieke en private partijen gestalte krijgt en welke rol management en kennis spelen.
Het boek werpt licht op de nieuwe uitdagingen waarvoor het hedendaagse waterbeheer wordt gesteld. Overheden moeten hun rol aanpassen. Burgers ontwikkelen strategieën van contraproductie. Kennis werkt niet zelden als splijtzwam. Publiekprivate samenwerking is verre van een panacee. Management van complexiteit blijkt een cruciale factor. Het waterbeheer evolueert, maar heeft nog zeker geen nieuwe evenwichtstoestand bereikt. Dit boek laat zien hoe in de onderzochte projecten met de nieuwe uitdagingen van het waterbeheer wordt omgegaan, hoe effectief die manieren van doen zijn en welke nieuwe spanningen zij op hun beurt oproepen.
