In de laatste infomil Perspectief, vandaag verzonden, staat een artikel waarin een beeld geschetst wordt van de ervaringen van medewerkers van een waterschap die een cursus gevolgd hebben bij de Omgevingsacademie.nl. Met deze reclame voor de Omgevingsacademie in een overheidsblad is voor mij een grens bereikt. Ik heb al heel lang het idee dat de Omgevingsacademie het spel van opleiden niet eerlijk speelt. Ik wil in deze column uitleggen waarom.
In de laatste infomil Perspectief, vandaag verzonden, staat een artikel waarin een beeld geschetst wordt van de ervaringen van medewerkers van een waterschap die een cursus gevolgd hebben bij de Omgevingsacademie.nl. Met deze reclame voor de Omgevingsacademie in een overheidsblad is voor mij een grens bereikt. Ik heb al heel lang het idee dat de Omgevingsacademie het spel van opleiden niet eerlijk speelt. Ik wil in deze column uitleggen waarom.
Infomil, onderdeel van de overheid, was tot nog toe een helpdesk, ter ondersteuning van overheidsmedewerkers, werkzaam op het gebied van omgevingsrecht. Vanaf 2012 gingen zij zich ook bezig houden met het verzorgen van opleidingen. Hier worden op jaarbasis een aantal formatieplaatsen voor vrijgemaakt. Deze medewerkers zijn andere taken uit gaan voeren als waarvoor zij zijn aangesteld. Ik schat in dat hier een bedrag mee is gemoeid van ongeveer 500.000euro. Vervolgens gaan zij hun producten op de markt aanbieden voor prijzen die iets onder de reguliere cursusprijzen liggen, al ontlopen zij elkaar niet veel. Klanten van de Omgevingsacademie betalen het cursusgeld aan een extern organisatiebureau en niet aan de Omgevingsacademie zelf, waarom?
Natuurlijk hebben alle marktgerelateerde opleidingsinstituten last van deze concurrentie door de overheid, maar voor de lieve vrede houdt iedereen zijn of haar mond. In een artikel in het NRC van 16 november 2013 over inbesteden van de overheid trof ik een interessante alinea aan, deze klinkt letterlijk:
Van belang hier is een fascinerende notitie over de governance van semi-publieke instellingen die het Centraal Planbureau deze week in stilte publiceerde. Daarin wordt nog eens sober samengevat wanneer een taak typisch voor de overheid is: als de markt een publiek belang niet of tegen een slechte prijs behartigt. Bij schoonmakers en beveiligers is het tegendeel het geval. Bij de opleiders zijn de overheidscursussen alleen goedkoper omdat zij zich niet aan dezelfde voorwaarden houden.
Niet iedereen zal deze column positief vinden. Maar wij voelen ons verantwoordelijk voor de kwaliteit van onze producten, en ook voor de meer dan twintig vakbekwame docenten, die bij Mibacu werkzaam zijn en die er veel aan doen om hun vakkennis op peil te houden.
Ik heb niets tegen concurrentie en samenwerken staat hoog in ons vaandel. Maar als niet eerlijk gespeeld wordt, vind ik het nodig aan de bel te trekken. Eén van de beginselen van behoorlijk bestuur is Fair play; wij zouden graag zien dat de Omgevingsacademie zich daar ook aan houdt.
Met vriendelijke groeten,
Gerard Leeman
Meer columns van Gerard Leeman
