In 2025 komen er naar verwachting 77.600 woningen bij, na de 82.400 woningen uit 2024. De eerder voorspelde bouwdip voor deze jaren is hiermee terug te zien in de cijfers. Door betere economische omstandigheden zal de woningbouw de komende jaren weer aantrekken. Het doel van 100.000 nieuwe woningen per jaar komt zo in zicht. Blijvende inzet is nodig om de doelstelling van 100.000 woningen per jaar te halen. De cijfers staan in de jaarlijkse Staat van de Volkshuisvesting die minister Mona Keijzer van Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening vandaag naar de Tweede Kamer stuurde.
Minister Mona Keijzer: “Deze Staat van de Volkshuisvesting benadrukt dat er werk aan de winkel blijft. We bouwen helaas nog niet het aantal woningen dat nodig is en de woningnood blijft groot. Toch zijn de vooruitzichten beter. Zo hebben we nieuwe gebieden aangewezen voor grootschalige woningbouw, schrappen we regels en procedures om sneller te bouwen en realiseren we nieuwe woningen door bestaande gebouwen beter te benutten. Bovenal zie ik bij alle partijen – Rijk, overheden, corporaties, markt – de absolute wil om uit de woningnood te komen. En dat is nodig ook. Want alleen samen kunnen we bouwen aan de toekomst van alle Nederlanders die op een huis wachten.”
Voor de periode van 2025 tot en met 2030, de looptijd van de huidige Woondeals, hebben provincies plannen voor 930.400 woningen. Dat komt neer op 127% van de afgesproken bouwopgave. Het streven is een plancapaciteit van 130%. Plannen kunnen namelijk vertraging oplopen of helemaal niet doorgaan. De helft van de provincies heeft voldoende plancapaciteit, de andere helft moet daar nog naar toegroeien, mede doordat de bouwopgave groter is geworden. Landelijk zijn er wel voldoende bouwplannen om 100.000 nieuwe woningen per jaar te bouwen.
Naast nieuwbouw wordt 16% van de woningbouwopgave gerealiseerd door het beter benutten van bestaande gebouwen. Bijvoorbeeld via transformaties, optoppen en woningsplitsen. De potentie hiervan is groot. De minister stimuleert de mogelijkheden hiervoor de komende tijd verder. Onzelfstandige wooneenheden zonder eigen huisnummer, zoals studentenkamers met gedeelde voorzieningen en sommige mantelzorgwoningen, tellen niet mee in de doelstelling van de 100.000 te realiseren woningen per jaar. Een woning met 5 wooneenheden telt mee als 1 woning. Bij de berekening van het woningtekort en daarmee de doelstelling om 100.000 woningen per jaar toe te voegen, is wel rekening gehouden met het bestaan van deze wooneenheden.
Steeds minder huurders hebben een te hoge huur ten opzichte van het inkomen. Dit percentage is gedaald van 8% naar 5,6%. Dat komt onder meer door huurverlaging in 2023 en het stijgen van de cao-lonen en het minimumloon. Huurders van een corporatiewoning zijn 30,1%, van hun inkomen kwijt aan huur en bijkomende woonlasten. Voor huurders in de vrije sector is dit 41,7%. De gemiddelde woonquote van mensen met een koophuis is licht gestegen naar 22,8%. Dat komt vooral door bijkomende woonlasten, zoals hogere energiekosten en lokale belastingen. De meeste Nederlanders zitten hiermee onder de Europese norm van 40% voor totale woonlasten.
De verduurzaming van woningen, gebouwen en gebieden in Nederland is verder op gang gekomen. Het aandeel aardgasvrije woningen is toegenomen naar 11,2%. Het aandeel woningen met de slechte energielabels E, F en G is afgenomen naar 15%. Ook de CO2-uitstoot in de gebouwde omgeving is verder afgenomen. Verder is de leefbaarheid en veiligheid in de 20 gebieden van het Nationaal Programma Leefbaarheid en Veiligheid (NPLV) iets verbeterd.
De Staat van de Volkshuisvesting is een jaarlijkse uitgave van het ministerie van VRO. De rapportage laat elk jaar zien hoe de volkshuisvesting zich ontwikkelt en gaat daarbij in op de bouw, betaalbaarheid en kwaliteit van de woningvoorraad.
Meer informatie
Kamerbrief Staat van de Volkshuisvesting 2025
Bovenkant formulier
