In een uitspraak van vandaag heeft de Afdeling geoordeeld dat – hoewel zij het oordeel van de rechtbank gelet op de voorgeschiedenis in de zaak begrijpelijk achtte – door het college voldoende onderzoek was gedaan naar het beoogd gebruik en de aangevraagde omgevingsvergunning verleend had mogen worden.
Wat was er precies aan de hand?
Op 9 juli 2020 heeft het college van Eijsden-Margraten aan initiatiefnemer een omgevingsvergunning voor de activiteit bouwen verleend voor het legaliseren van een uitbreiding van een bedrijfswoning. Een omwonende heeft hiertegen bezwaar gemaakt en vervolgens beroep ingesteld.
De rechtbank stelde de omwonende in het gelijk en overwoog dat het college nader onderzoek had moeten doen naar het beoogde gebruik in verband met de aanvraag. Dit gelet op een eerdere (beroeps)procedure die gevoerd was over de legalisatie van 𝘩𝘦𝘵𝘻𝘦𝘭𝘧𝘥𝘦 bouwplan. In die procedure is de rechtbank uiteindelijk tot de conclusie gekomen dat het bouwplan in strijd was met het bestemmingsplan, omdat niet werd voldaan aan de definitiebepaling van "bedrijfswoning" zoals opgenomen in de planregels. Volgens die definitie mag de bedrijfswoning slechts dienen voor de huisvesting van een persoon en diens gezin en niet voor de (tijdelijke) huisvesting van derden, niet-gezinsleden. Uit informatie die mondeling door initiatiefnemer ter zitting was gegeven, bleek dat de uitbreiding wél voor dat doel bedoeld was.
De rechtbank heeft in de nu aan de orde zijnde procedure geoordeeld dat, mede in verband met het voorgaande, het college nader onderzoek had moeten doen naar het beoogde gebruik in verband met de aanvraag. Zij heeft de door de initiatiefnemer bij de huidige aanvraag naar voren gebrachte omstandigheden onvoldoende geacht om de destijds ontstane onzekerheid over het beoogde gebruik weg te nemen. Daarbij heeft zij mede van belang geacht dat aan de huidige aanvraag dezelfde bouwtekening ten grondslag ligt als aan de vorige aanvraag. Gelet daarop heeft de rechtbank het beroep gegrond verklaard.
Het college kon zich niet verenigen met deze uitspraak en is in hoger beroep gegaan bij de Afdeling. De hoogste bestuursrechter stelt het college in het gelijk. Daarbij acht zij relevant dat initiatiefnemer in het aanvraagformulier heeft vermeld dat derden die niet tot het gezin behoren, niet worden gehuisvest. Daarnaast heeft het college naar aanleiding van de aanvraag de Basisregistratie Personen (meermaals) gecheckt alsook ter plaatse gecontroleerd. Daarbij zijn geen (inschrijvingen van) derden aangetroffen.
