Aan de onderhavige zaak ligt een handhavingsverzoek ten grondslag, dat is gericht op het terrein van Hotel Princeville te Breda. De vraag die in deze zaak centraal staat is of de aanwezigheid en het gebruik van een acculaadstation voor elektrische auto’s vergunningvrij is op grond van artikel 2, aanhef en onderdeel 18, aanhef en onder b, van Bijlage II van het Besluit omgevingsrecht. Meer in het bijzonder gaat de discussie over de vraag of sprake is van een openbare voorziening en of de vergunningvrije categorie niet ziet op enkel een laadpaal.
Wat dat eerste betreft overweegt de Afdeling dat het acculaadstation een openbaar karakter heeft, nu er geen belemmeringen zijn voor het gebruik maken ervan. Het is voor iedere bezitter van een elektrische auto toegankelijk en te gebruiken. De eigendom van de grond is voor de openbaarheid niet bepalend. Het toegankelijk zijn voor een ieder is bepalend, en dat is hier het geval.
Wat betreft de omvang van het station sluit de Afdeling aan bij de letterlijke tekst van de bepaling in het Bor, te weten een bouwwerk, geen gebouw zijnde, ten behoeve van het opladen van accu’s van voertuigen. De tekst van deze bepaling bevat ook geen aanknopingspunt voor het oordeel dat het hier alleen zou gaan over een laadpaal. Ook de bij de laadpalen behorende omvormers en transformatorkast zijn bouwwerken ten behoeve van het opladen van accu’s van voertuigen. De Afdeling voegt hier nog aan toe dat de wetsgeschiedenis geen aanleiding geeft om te oordelen dat de wettekst zo moet worden geïnterpreteerd dat deze alleen bedoeld is voor kleinschalige voorzieningen. Het acculaadstation is derhalve vergunningvrij. AbRvS 19 juni 2024, ECLI:NL:RVS:2024:2505 (Breda)
Onder de Omgevingswet is dit in mijn optiek onveranderd. Op grond van artikel 2.27 lid 2 sub i onder 3 Bbl is de laadpaal vergunningvrij voor de technische bouwactiviteit en in artikel 2.29 lid p onder 2 sub iii Bbl is de laadpaal uitgezonderd van de vergunningplicht voor de omgevingsplanactiviteit.
