Hierover heeft de Afdeling bestuursrechtspraak vandaag (17 december 2025) uitspraak gedaan. Wat was er aan de hand? Een vrouw woont permanent in haar recreatiewoning op een recreatiepark. Het college van burgemeester en wethouders heeft haar een dwangsom opgelegd om de permanente bewoning te beëindigen, want het bestemmingsplan staat permanente bewoning op het park niet toe. Zij ontkent dat ze het dwangsombesluit van de gemeente heeft ontvangen en ze betwist dat er afhaalberichten zijn achtergelaten.
Volgens haar heeft ze daarom niet op tijd bezwaar kunnen maken bij de gemeente. De postbezorging op het recreatiepark is gebrekkig, aldus de vrouw. Het recreatiepark heeft geen brievenbus. Er is wel een rek in het houten gebouwtje van de beheerder bij de ingang van het park met vakjes, alleen voorzien van letters en zonder namen of huisnummers, als voorziening voor het achterlaten van post. De beheerder is niet altijd aanwezig.
Naar het oordeel van de Afdeling bestuursrechtspraak ben je als ontvanger zelf verantwoordelijk “voor het treffen van voorzieningen die een juiste ontvangst en verwerking van post, pakketten en afhaalberichten van aangetekend verzonden poststukken op jouw adres mogelijk maken”. Als in dit geval de eigenaar ervoor kiest te wonen op een recreatiepark zonder brievenbus, met een postvoorziening die voor haar aanleiding had moeten zijn om bijvoorbeeld een postbus aan te vragen, dan blijven de gevolgen van het achterwege laten van die maatregelen voor haar risico. Dit geldt in dit geval des te meer omdat ze door meerdere controles door gemeentelijke toezichthouders, die haar ook meer dan eens daarover hebben gesproken, wist dat het college van B&W handhavend optrad tegen permanente bewoning op het park. Zij had daardoor kunnen vermoeden dat zij op enig moment een dwangsombesluit van de gemeente zou ontvangen.
