De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (“Afdeling”) oordeelt in haar tussenuitspraak van 12 februari 2025 (ECLI:NL:RVS:2025:552) dat bij de beoordeling van een verzoek om tegemoetkoming in planschade de enkele bekendmaking van een concreet beleidsvoornemen op de website van het betrokken bestuursorgaan onvoldoende is voor het aannemen van passieve risicoaanvaarding.
De exploitant van een veehouderij stelde vanwege het vervallen van niet benutte bouw- en gebruiksmogelijkheden op zijn perceel als gevolg van de vaststelling van de provinciale Verordening ruimte 2014 planschade te hebben geleden. Volgens het college van Gedeputeerde Staten (“GS”) was deze wijziging van het planologische regime echter voorzienbaar en had de exploitant dit risico aanvaard door deze bouw- en gebruiksmogelijkheden onbenut te laten. De Afdeling overweegt dat voor het antwoord op de vraag of de aanvrager het risico heeft aanvaard dat de onder het oude planologische regime bestaande planologische mogelijkheden van diens perceel zouden vervallen, van belang is of de voortekenen van de nadelige planologische wijziging al enige tijd zichtbaar waren. Daarbij wordt rekening gehouden met concrete beleidsvoornemens die openbaar zijn gemaakt. Niet vereist in dit verband is dat een beleidsvoornemen een formele status heeft (vgl. de overzichtsuitspraak van de Afdeling van 28 september 2016, ECLI:NL:RVS:2016:2582). Wil een concreet beleidsvoornemen relevant zijn voor het aannemen van voorzienbaarheid, dan geldt voor de openbaarmaking ervan dat deze voldoet aan het vereiste dat verwacht mag worden dat een redelijk denkende en handelende eigenaar van die wijze van openbaarmaking zou kennisnemen. Als algemeen uitgangspunt kan volgens de Afdeling niet worden aanvaard dat van een redelijk denkende en handelende eigenaar verwacht mag worden dat hij de algemene website van het bestuursorgaan regelmatig raadpleegt vanwege de enkele mogelijkheid dat daarop voor hem relevante informatie wordt gepubliceerd. Naar het oordeel van de Afdeling was in dit geval de publicatie van de mededeling van GS, waaruit viel af te leiden dat de bouwmogelijkheden van veehouderijen op termijn zouden worden beperkt, op uitsluitend de provinciale website onvoldoende om voorzienbaarheid aan te nemen: niet alleen staat onvoldoende vast dat dit destijds de gebruikelijke publicatiewijze was; uit de publicatie blijkt bovendien dat deze mededeling niet bedoeld was als communicatie naar de veehouders (die communicatie zou namelijk pas later volgen). De Afdeling concludeert dat GS de exploitant ten onrechte passieve risicoaanvaarding hebben tegengeworpen.
