Het relativiteitsvereiste van art. 8:69a Awb staat niet in de weg aan de inhoudelijke beoordeling van het door appellant ingestelde hoger beroep, omdat de bouwtechnische normen van het Bouwbesluit 2012 in dit geval ook strekken tot bescherming van de veiligheid van mensen in gebouwen op belendende percelen, aldus de Afdeling in een uitspraak van 23 oktober 2024 (ECLI:NL:RVS:2024:4265).
In casu had het college van burgemeester en wethouders (“college”) onder de werking van de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht (“Wabo”) een omgevingsvergunning verleend voor het realiseren van een kas en een waterbassin en het veranderen van drie in- en uitritten. De eigenaar van het naastgelegen perceel is het daarmee niet eens en betwist in hoger beroep onder meer het oordeel van de rechtbank dat het relativiteitsvereiste van art. 8:69a Awb in de weg staat aan een inhoudelijk oordeel over zijn betoog dat het vergunde bouwplan niet voldoet aan het Bouwbesluit 2012. De Afdeling overweegt dat uit de geschiedenis van de totstandkoming van de Wet aanpassing bestuursprocesrecht (Kamerstukken II, 2009/10, 32 450, nr. 3) blijkt dat de wetgever met art. 8:69a Awb een verband eist tussen een beroepsgrond en het belang waarin de appellant door het bestreden besluit dreigt te worden geschaad: de bestuursrechter mag een besluit niet vernietigen wegens schending van een rechtsregel die kennelijk niet strekt tot bescherming van het belang van degene die in (hoger) beroep komt. Omdat de bouwtechnische normen van het Bouwbesluit 2012 niet alleen strekken tot de bescherming van de veiligheid van de mensen in het desbetreffende bouwwerk, maar ook tot de bescherming van de veiligheid van mensen in gebouwen op belendende percelen als het gaat om constructieve veiligheid, branddoorslag of -overslag én de vergunde bouwwerken in dit geval op relatief korte afstand van de bouwwerken op het perceel van appellant zijn gerealiseerd, kan het relativiteitsvereiste naar het oordeel van de Afdeling in dit geval niet aan appellant worden tegengeworpen.
