Onderhavige zaak betreft een vergunningsaanvraag voor een dakterras. Dit dakterras is reeds gerealiseerd en de vergunning dient dan ook om de bestaande situatie te legaliseren. Het college van de gemeente Katwijk heeft de vergunning geweigerd, en dit is in bezwaar in stand gebleven.
Het college heeft zich hierbij gebaseerd op de planregels en de impact op privacy en het dorpse karakter.
De aanvrager voert in hoger beroep aan dat het begrip dakterras niet in de planregels is gedefinieerd en dat de omgevingsvergunning daarom niet kan worden geweigerd. Dit is een beroepsgrond die hij niet heeft aangevoerd in de beroeps- en bezwaarfase, en daarom bespreekt de Afdeling deze grond niet inhoudelijk.
De appellant stelt dat de rechtbank ten onrechte heeft geoordeeld op basis van het kruimelgevallenbeleid van de gemeente, terwijl dat ziet op dakterrassen op bijgebouwen. Het gaat juist om een dakterras op een hoofdgebouw. De Afdeling stelt dat de rechtbank terecht heeft geoordeeld dat dit beleid wel van toepassing was, en de aanvraag daarom niet hieraan voldeed.
Appellant stelt verder dat aangezien een nabijgelegen woning ook een dakterras heeft, dat zijn dakterras geen grotere schending van privacy creëert dan die reeds bestaande.
Hiervan zegt de Afdeling dat zelfs als er al weinig privacy bestaat, betekent dat niet dat het college een verdergaande aantasting van de privacy van de huidige bewoners en de toekomstige bewoners mogelijk zou moeten maken.
