Op 28 januari 2021 heeft de gemeenteraad van Someren het bestemmingsplan ‘Parapluplan huisvesting arbeidsmigranten 2021’ vastgesteld, waarmee een aantal bestemmingsplannen werd gewijzigd in die zin dat daarin voorwaarden worden gesteld voor de huisvesting van arbeidsmigranten. Onder meer een groenteteelt- en groenteverwerkingsbedrijf heeft tegen dit parapluplan beroep ingesteld.
Bij tussenuitspraak van 24 april 2024 (ECLI:NL:RVS:2024:1724) heeft de Afdeling geoordeeld dat de in het parapluplan opgenomen definitie van ‘arbeidsmigrant’ discriminatoir en niet ruimtelijk relevant was. Deze luidde namelijk als volgt: ‘persoon die vanuit een ander land naar Nederland komt met als doel arbeid te verrichten en inkomen te verwerven en zijn hoofdverblijf elders heeft’. Naar het oordeel van de Afdeling werd daarmee een onderscheid gemaakt tussen het huisvesten van personen die uit Nederland komen en die uit een ander land komen en dat is niet toegestaan. De Afdeling gaf de raad dan ook de opdracht dit gebrek te herstellen.
Bij besluit van 12 september 2024 heeft de raad het bestemmingsplan ‘Herstelbesluit Parapluplan huisvesting arbeidsmigranten 2021’ vastgesteld. De nieuwe definitie van ‘arbeidsmigrant’ luidt als volgt: ‘Een persoon die vanwege economische motieven naar de gemeente Someren komt en hier tijdelijk verblijft om arbeid te verrichten en inkomen te verwerven’. De raad gaf aan dat daarmee is beoogd een persoon aan te duiden die financieel wordt gedreven om tijdelijk te verblijven in de gemeente en daarmee niet van plan is permanent in Someren te wonen.
Appellante voerde aan dat deze nieuwe definitie weliswaar niet discrimerend is, maar wel rechtsonzeker omdat geen duidelijk onderscheid wordt gemaakt tussen structurele en niet structurele huisvesting. De Afdeling was dat niet met appellante eens en vond de begripsomschrijving voldoende duidelijk. Het beroep van appellante tegen het herstelbesluit werd dan ook ongegrond verklaard.
Opvallend is dat tussen het oorspronkelijke parapluplan en het herstelbesluit, het doel van de regeling niet is gewijzigd: de huisvesting van arbeidsmigranten aan additionele voorwaarden onderwerpen ten opzichte van ‘normale’ huisvesting. Het herstelbesluit wordt echter niet langer discriminatoir geacht. Dat moet onzes inziens worden gezien als een uiting van de vaste rechtspraak, dat een bestemmingsplan letterlijk moet worden uitgelegd en niet naar zijn doel of strekking. Onder de nieuwe definitie van ‘arbeidsmigrant’ kunnen ook groepen Nederlanders, die uit een ander deel van het land naar Someren verhuizen, worden aangepakt. Dat dat in de praktijk niet echt zal voorkomen, is voor de toetsing van het bestemmingsplan niet relevant.
