In zijn uitspraak van 14 november 2025 (ECLI:NL:RBZWB:2025:7868) oordeelt de Rechtbank Zeeland-West-Brabant dat in bijzondere omstandigheden geen aanleiding bestaat voor het toekennen van een op art. 6 EVRM gebaseerde immateriële schadevergoeding wegens overschrijding van de beslistermijn.
De rechtbank overweegt dat de redelijke termijn als bedoeld in art. 6 EVRM is overschreden, als de duur van de totale procedure te lang is (vgl. de Afdelingsuitspraak van 7 juni 2023, ECLI:NL:RVS:2023:2206). In zaken met een voorafgaande bezwaarschriftprocedure vangt de termijn aan op het moment van ontvangst van het bezwaarschrift door het bestuursorgaan. De termijn eindigt op het moment waarop de rechter uitspraak doet. Bij een zaak geldt tot en met de uitspraak in beroep in eerste aanleg in beginsel een redelijke termijn van in totaal twee jaar. De vraag of de redelijke termijn is overschreden wordt mede beoordeeld aan de hand van de omstandigheden van het geval, waarbij betekenis toekomt aan de ingewikkeldheid van de zaak, de wijze waarop het bestuursorgaan en de rechter de zaak hebben behandeld, het processuele gedrag van betrokkene en de aard van de maatregel en het daardoor getroffen belang van betrokkene. Hoewel in dit geval sprake is van een overschrijding van de redelijke termijn met vier jaar en bijna zeven maanden, ziet de rechtbank geen aanleiding voor toekenning van een schadevergoeding: omdat het tijdsverloop er in dit geval voor heeft gezorgd dat de lichtmasten waartegen eiser opkomt niet zijn geplaatst, doen de veronderstelde spanning en frustratie als gevolg van de termijnoverschrijding zich in dit geval niet voor. Eiser heeft zijn verzoek om toekenning van een immateriële schadevergoeding bovendien niet nader onderbouwd. Dit vormt naar het oordeel van de rechtbank een bijzondere omstandigheid die de afwijzing van het schadeverzoek rechtvaardigt.
