Duin Vastgoed B.V. heeft een omgevingsvergunning aangevraagd voor het transformeren van een kantoorgebouw in Delft naar 79 tijdelijke studentenwoningen. Het college van B&W van Delft heeft deze aanvraag op 3 januari 2020 geweigerd, omdat de gemeenteraad geen verklaring van geen bedenkingen wilde afgeven voor het project. De gemeenteraad vond het onwenselijk om met de transformatie van het kantoorgebouw vooruit te lopen op een integrale gebiedsontwikkeling die nog moet worden uitgewerkt.
Aanvrager ging tegen de weigering in beroep bij de rechtbank en werd in het gelijk gesteld. De rechtbank oordeelde dat er geen sprake was van een stedelijk ontwikkelingsproject en dat er daarom geen verklaring van geen bezwaar van de gemeenteraad benodigd was. Volgens de rechtbank was daarom de reguliere procedure van toepassing en was de gevraagde vergunning van rechtswege verleend.
Echter de Afdeling oordeelt dat de vraag of sprake is van een stedelijk ontwikkelingsproject geen kwestie van openbare orde betreft over de bevoegdheid van het college om de omgevingsvergunning te verlenen, maar een beweerdelijk gebrek in de toepassing van die bevoegdheid (en verwijst daarvoor naar eerdere rechtspraak, ECLI:NL:RVS:2017:487). Daarom kon de rechtbank dit punt niet ambtshalve toetsen. Aanvrager heeft in dit verband tevergeefs gewezen op de uitspraak van de Afdeling van 4 september 2019 (ECLI:NL:RVS:2019:3031). In die zaak was volgens de Afdeling wél een bevoegdheidsgebrek aan de orde, omdat een omgevingsvergunning was verleend zonder dat een daarvoor vereiste vvgb was afgegeven.
Dit betekent dat de rechtbank buiten de grenzen van het geschil is getreden door te beoordelen of het college kon worden gevolgd in zijn aanname dat de gevraagde transformatie van het kantoorgebouw een stedelijk ontwikkelingsproject is en dat het besluit op de aanvraag daarom met toepassing van de uitgebreide voorbereidingsprocedure moest worden voorbereid. De Afdeling vernietigt daarom de uitspraak van de rechtbank en beoordeelt in de plaats van de rechtbank de beroepsgronden die aanvrager in beroep naar voren heeft gebracht. De Afdeling verklaart die beroepsgronden ongegrond, zodat het weigeringsbesluit in stand blijft.
