Het college van B&W van de gemeente Maasgouw legde een last onder dwangsom op vanwege permanente bewoning van een recreatiewoning door een echtpaar. Aan beide echtgenoten werd een last opgelegd. Ieder van hen verbeurde € 4.000,-- per maand. In totaal hebben beide echtgenoten € 16.000,-- aan dwangsommen verbeurd, en het college vorderde die dwangsommen in.
De Afdeling stelt voorop dat aan invordering veel belang moet worden gehecht en dat alleen in bijzondere omstandigheden geheel of gedeeltelijk van invordering kan worden afgezien. In deze situatie doen zich volgens de Afdeling bijzondere omstandigheden voor. In dat kader overweegt de Afdeling dat de echtgenoten op (hoge) leeftijd zijn. Zij zijn in gemeenschap van goederen getrouwd. Als een van beide echtelieden komt te overlijden, gaat de schuld van de een op de ander en/of andere erfgenamen over. Het college heeft een berekening van de afloscapaciteit van de echtgenoten gemaakt en op basis daarvan een betalingsregeling met hen getroffen. Die betalingsregeling houdt in dat zij € 50,00 per persoon per maand betalen, dus € 100,00 per maand samen. Dit betekent dat het ruim 26 jaar zal duren voordat de dwangsommen door dit bejaarde echtpaar zullen zijn betaald. Als een van beiden komt te overlijden en de schuld overgaat op de ander, zal dat nog (veel) langer duren. Er is dus geen stip aan de horizon wanneer de schuld uit de wereld is. Daarnaast stelt de Afdeling vast dat de overtreding al lange tijd geleden is beëindigd. Niet is gebleken van een risico dat die overtreding opnieuw zal plaatsvinden. Gelet op deze omstandigheden is de Afdeling van oordeel dat zich bijzondere omstandigheden voordoen die maken dat het volledig invorderen van de dwangsommen zodanig negatieve gevolgen heeft dat dit in verhouding tot de daarmee gemoeide doelen onevenredig is. Het college had daarom in dit geval gedeeltelijk van invordering moeten afzien.
