Bij besluit van 29 oktober 2020 heeft het college van burgemeester en wethouders van Brunssum aan appellante een last onder bestuursdwang opgelegd wegens het stallen van caravans op een terrein in Brunssum. Daarbij heeft het college bepaald dat de kosten van de toepassing van bestuursdwang voor rekening van appellante komen. Tegen dat besluit heeft appellante bezwaar en beroep aangetekend. De rechtbank verklaarde het beroep ongegrond.
In hoger beroep voert appellante onder meer aan dat de last alleen betrekking kan hebben op haar eigen caravan(s) en niet op caravans van anderen. Zij heeft haar caravan tijdig weggesleept en daarmee aan de last voldaan. Zij wijst er ook op dat het haar was toegestaan om tot 1 november 2020 twee caravans op het perceel te stallen. Dat andere caravans moesten worden verwijderd was volgens haar niet duidelijk.
Het college stelt dat de last inhoudt dat het gehele perceel moest worden ontruimd. De last had volgens het college dus ook betrekking op caravans van anderen die op het perceel waren gestald.
De last was als volgt omschreven:
“– Indien wij op 1 november 2020 constateren dat de overtreding niet (volledig) is beëindigd, zullen wij deze last door feitelijk handelen ten uitvoer leggen. Dit betekent dat wij de betreffende woonwagen/caravan/of andere zaken zelf van het perceel zullen (laten) verwijderen.
– Tevens houdt deze last in dat u de woonwagen/caravans of andere zaken verwijderd dient te houden van enige andere locatie in de gemeente Brunssum. Voor zover u de caravans of andere zaken verplaatst, zullen deze eveneens verwijderd worden.”
De Afdeling overweegt dat deze last onvoldoende duidelijk is. Zij overweegt daartoe dat in de omschrijving van de last, onder het eerste gedachtestreepje, staat “de betreffende woonwagen/caravan” (enkelvoud) terwijl onder het tweede gedachtestreepje “woonwagen/caravans” (zowel enkelvoud als meervoud) staat. Verder is niet duidelijk om welke woonwagen/caravan(s) het gaat. Het college heeft in het besluit overwogen dat aan appellante op 1 september 2020 toestemming is verleend om tot 1 november 2020 met twee caravans die eerder op een grasveld nabij de Kennedylaan stonden, op het perceel te gaan staan. Omdat appellante geenszins van plan was voor die datum het perceel te ontruimen voelde het college zich gerechtigd en genoodzaakt bestuursdwang toe te passen, aldus het besluit. Dit duidt erop dat de last alleen ziet op de twee caravans die aan appellante toebehoren en nabij de Kennedylaan stonden en niet op caravans van derden.
Door de onduidelijke last was volgens de Afdeling sprake van strijd met het rechtszekerheidsbeginsel. De last onder bestuursdwang werd daarom herroepen. Hierdoor konden de kosten van het wegslepen en opslaan van de caravans echter ook niet verhaald worden op appellante.
Uit deze uitspraak blijkt eens te meer dat het van belang is de last goed en duidelijk te formuleren, zodat het heel duidelijk is wat verwacht wordt van de aangeschrevene. Daarbij kan men beter zo mogelijk te duidelijk zijn door bijvoorbeeld het aantal caravans te benoemen en de kentekens. Wanneer de last onvoldoende duidelijk is, kan het bevoegd gezag met de kosten van de bestuursdwang komen te zitten.
