Bij besluit van 10 november 2021 heeft het college [appellant] en anderen een last onder dwangsom opgelegd naar aanleiding van het zonder omgevingsvergunning verbouwen van de woning aan de [locatie] in Oss (hierna: het perceel) tot vier wooneenheden en het in strijd met het bestemmingsplan (laten) gebruiken van dit pand of delen daarvan. Volgens de rechtbank heeft het college zich terecht op het standpunt gesteld dat niet wordt voldaan aan de definitie van het begrip "huishouden" als bedoeld in de planregels.
Zoals de Afdeling eerder heeft overwogen, onder meer in haar uitspraak van 30 oktober 2024, ECLI:NL:RVS:2024:4389, vereist het rechtszekerheidsbeginsel dat een last zo duidelijk en concreet geformuleerd wordt dat degene tot wie de last is gericht niet in het duister hoeft te tasten over wat gedaan of nagelaten moet worden om de overtreding te beëindigen.
De rechtbank heeft terecht overwogen dat de last, inhoudende dat de woning moet worden teruggebracht in de oorspronkelijke staat, en wel in die zin dat weer sprake is van een gemeenschappelijke woonkamer, een gemeenschappelijke douche/badkamer en een gemeenschappelijk toilet, terwijl op de kamers maximaal één voorziening aanwezig mag blijven, niet te verstrekkend is en voldoende duidelijk en concreet is geformuleerd. In de last is beschreven welke maatregelen kunnen worden genomen om het pand weer in overeenstemming met het bestemmingsplan te kunnen gebruiken. Op de zitting is gebleken dat, anders dan waarvoor [appellant] en anderen vrezen, er geen bouwkundige maatregelen hoeven te worden getroffen, zoals het verplaatsen van wanden. Het treffen van functionele maatregelen is volgens het college voldoende, zoals het realiseren van een gemeenschappelijke woonkamer en het verwijderen van de kitchenettes of de sanitaire voorzieningen uit de wooneenheden.
In hoger beroep hebben [appellant] en anderen het oordeel van de rechtbank dat handhavend optreden niet onevenredig is, verder niet bestreden.
