Deze uitspraak draait om een binnenterrein in Den Haag dat door Keizerrijk B.V. werd geëxploiteerd als parkeerterrein ten behoeve van nabijgelegen woningen. Het college van burgemeester en wethouders van Den Haag had aan Keizerrijk B.V. een last onder dwangsom opgelegd om dit gebruik te staken, kennelijk omdat dit gebruik in strijd was met het bestemmingsplan. De Afdeling had in een eerdere tussenuitspraak van 18 december 2024 echter geoordeeld dat het college bij Keizerrijk gerechtvaardigde verwachtingen had gewekt dat het binnenterrein als parkeerplaats mocht worden gebruikt. Vervolgens had de Afdeling overwogen dat gerechtvaardigde verwachtingen niet altijd gehonoreerd hoeven te worden, maar dat daaraan wel een belangenafweging ten grondslag moet liggen die hier ontbrak (de bekende derde stap van het vertrouwensbeginsel, uit de Amsterdamse dakopbouw-uitspraak).
Ter uitvoering van de tussenuitspraak had het college de last onder dwangsom in stand gelaten, nu met een motivering dat zwaarder wegende belangen aan honorering van het gewekte vertrouwen in de weg stonden. Daarbij verwees het college naar een motie die in december 2018 door de gemeenteraad was aangenomen, om tuinen op het betrokken binnenterrein mogelijk te maken. De omwonenden hadden namelijk de wens om daar tuinen te realiseren. Het college overwoog kort gezegd dat de belangen van de omwonenden zwaarder wogen dan de verwachtingen van Keizerrijk B.V.
Keizerrijk B.V. betoogde, naar het oordeel van de Afdeling terecht, dat het college helemaal niet geïnventariseerd had welke belangen Keizerrijk B.V. had bij honorering van het gewekte vertrouwen. En als de belangen niet goed geïnventariseerd zijn, kan ook geen goede belangenafweging gemaakt worden. De Afdeling stuurt het college met deze tussenuitspraak terug naar de tekentafel. Daarmee blijkt maar weer dat een goede belangenafweging meer omvat dan alleen stellen dat je A belangrijker vindt dan B: alle belangen en mogelijke schadeposten moeten worden geïnventariseerd en tegen elkaar afgewogen.
