De Rechtbank Noord-Nederland oordeelt in zijn uitspraak van 17 februari 2025 (ECLI:NL:RBNNE:2025:615) dat het op art. 6.5, derde lid, Besluit omgevingsrecht (“Bor”) gebaseerde besluit van de gemeenteraad (“raad”) bindende kracht mist, omdat het besluit ertoe strekt dat voor de omgevingsvergunningen als bedoeld in art. 6.5, eerste lid, Bor in geen enkel geval een verklaring van geen bedenkingen (“vvgb”) als bedoeld in art. 2.27 Wet algemene bepalingen omgevingsrecht (Wabo) is vereist.
De rechtbank stelt vast dat de raad alle projectbesluiten, waarvoor het college het bevoegde gezag is, heeft aangewezen als een categorie waarvoor in afwijking van art. 6.5, eerste lid, Bor geen vvgb afgegeven hoeft te worden. De rechtbank overweegt dat een raadsbesluit met deze strekking niet als een aanwijzing als bedoeld in art. 6.5, derde lid, Bor kan worden aangemerkt, omdat die aanwijzing naar zijn aard zou moeten zien op een deelverzameling van gevallen (en niet op alle gevallen). Als de bevoegdheid tot het maken van uitzonderingen op de hoofdregel van art. 6.5, eerste lid, Bor, wordt gebruikt om de hoofdregel geheel te omzeilen, is dat volgens de rechtbank in strijd met het recht en mist het raadsbesluit om die reden bindende kracht. De rechtbank concludeert dat als gevolg daarvan voor het verlenen van de omgevingsvergunning alsnog een vvgb was vereist.
