Stichting kan met statutenwijziging hangende hoger beroep relativiteitsvereiste niet omzeilen relativiteitsvereiste

Aanleiding voor dit oordeel was een geschil over een verleende omgevingsvergunning ter legalisatie van een reeds gerealiseerde rijhal met paardenstalling. Eerder had de Afdeling de omgevingsvergunning vernietigd en met toepassing van art. 8:113, tweede lid, Awb bepaald dat tegen het nieuwe besluit slechts beroep bij haar kan worden ingesteld (de zogenoemde ‘judiciële lus’). Nadat het college van burgemeester en wethouders (“college”) de omgevingsvergunning opnieuw had verleend, betoogde de stichting die eerder tegen de vernietigde omgevingsvergunning was opgekomen dat het college ten onrechte toepassing had gegeven aan de in het bestemmingsplan opgenomen afwijkingsbevoegdheid. De Afdeling overweegt dat zij in haar eerdere uitspraak heeft geoordeeld dat de archeologische waarden die de regeling van de binnenplanse afwijkingsbevoegdheid beoogt te beschermen niet onder de belangen van de stichting, zoals omschreven in haar statutaire doelen, vallen. Het beroep van de stichting kon ingevolge het in art. 8:69a Awb neergelegde relativiteitsvereiste daarom destijds niet leiden tot vernietiging van het bestreden besluit. Het nadien wijzigen van de statutaire doelstellingen van de stichting - die nu ook de bescherming van regionale archeologische waarden omvat - tijdens de verlengde besluitvormingsprocedure (judiciële lus) maakt dit niet anders: art. 8:69a Awb verzet zich tegen vernietiging van het bestreden besluit, wanneer een partij haar statuten zodanig aanpast dat haar belangen daarna alsnog overeenkomen met de belangen die het wettelijk voorschrift beoogt te beschermen.