Deze uitspraak gaat over de afwijzing van de aanvraag van eiseres voor een omgevingsvergunning voor het bouwen van een dakkapel aan de voorzijde van haar woning.
O.g.v. art. 5.1, lid 1, onder a Omgevingswet is het verboden om een omgevingsplanactiviteit uit te voeren zonder omgevingsvergunning. O.g.v. art. 22.26 Omgevingsplan is het verboden om zonder omgevingsvergunning een bouwactiviteit te verrichten. Het uitvoeren van een bouwactiviteit is dus een omgevingsplanactiviteit ex art. 5.1, lid 1, onder a Ow in samenhang met art. 22.26 Omgevingsplan.
In art. 22.29, lid 1 Omgevingsplan is bepaald dat een aanvraag voor een omgevingsvergunning wordt verleend als:
de activiteit niet in strijd is met de in het Omgevingsplan gestelde regels over het bouwen;
- het uiterlijk of de plaatsing van het bouwwerk zowel op zichzelf beschouwd als in verband met de omgeving of de te verwachten ontwikkeling daarvan, niet in strijd is met redelijke eisen van welstand.
In de gemeente zijn de beleidsregels met criteria voor de beoordeling v.d. welstandseisen vastgelegd in de Welstandsnota.
Tussen partijen is niet in geschil dat het realiseren van de dakkapel aan de voorzijde v.d. woning van eiseres een omgevingsplanactiviteit is. Ook staat niet ter discussie dat eiseres een omgevingsvergunning nodig heeft voor het uitvoeren van deze omgevingsplanactiviteit op grond van art. 5.1, lid 1, onder a, Ow in samenhang met art. 22.26 Omgevingsplan. Daarnaast is niet in geschil dat de dakkapel voldoet aan de (overige) regels van het Omgevingsplan.
Partijen verschillen wel van mening over de weigeringsgrond van art. 22.29, lid 1, onder b Omgevingsplan. Het geschil beperkt zich dus tot de vraag of het college mocht concluderen dat de dakkapel in strijd is met de redelijke eisen van welstand zodat hij de omgevingsvergunning moest weigeren vanwege het voordoen van een weigeringsgrond.
De rb. oordeelt dat het college het standpunt dat de dakkapel in strijd is met de redelijke eisen van welstand, mocht baseren op het advies van de Omgevingscommissie. Volgens vaste rechtspraak mag het college een welstandsadvies overnemen, nadat het college is nagegaan of het advies zorgvuldig tot stand is gekomen, de redenering begrijpelijk is en de getrokken conclusies daarop aansluiten. Het overnemen van een welstandsadvies behoeft in beginsel geen nadere toelichting. Dit is anders indien de aanvrager of een derde-belanghebbende een advies van een andere deskundig te achten persoon of instantie heeft overgelegd dan wel concrete aanknopingspunten voor twijfel aan de zorgvuldigheid van de totstandkoming van het advies, de begrijpelijkheid van de in het advies gevolgde redenering of het aansluiten van de conclusies daarop naar voren heeft gebracht.
