Deze uitspraak is relevant omdat het weer eens illustreert dat bij de uitvoering van ruimtelijke onderzoeken nauwkeurig moet worden gekeken naar de maximale planologische mogelijkheden.
De raad van de gemeente Rotterdam heeft het bestemmingsplan Hoofdweg 480-490 en bijbehorende omgevingsvergunning vastgesteld, op basis waarvan een herontwikkeling is voorzien naar maximaal 375 woningen met daarbij maatschappelijke en commerciële functies. Omwonenden hebben beroep ingesteld want vrezen voor hun woon- en leefklimaat.
De Afdeling oordeelt dat in de omgevingsvergunning een ruimer gebruik is vergund dan in het verkeersonderzoek als worstcasescenario is beschreven. Naast het gezondheidscentrum waarvan is uitgegaan zijn namelijk ook andere commerciële ruimtes vergund. In zoverre heeft de raad niet aan de hand van een representatieve invulling van de maximale planologische mogelijkheden inzichtelijk gemaakt wat de gevolgen van het plan zijn voor de verkeersintensiteit op de wegen rondom het plangebied. Bovendien is in het verkeersonderzoek het aantal verkeersbewegingen gerelateerd aan het aantal parkeerplaatsen, maar omvat dit niet alle verkeersbewegingen als gevolg van het plan. Zo is het de bedoeling dat bezoekers van de commerciële functies en de woningen in de omgeving parkeren. Wat de gevolgen hiervan zijn, is niet in het verkeersonderzoek beschreven. Ook ontbreekt in het verkeersonderzoek een motivering van de gevolgen van deze ontwikkeling voor onder meer de verkeersintensiteit op de Djeddalaan en de afwikkeling van het extra verkeer op de Djeddalaan, hoewel het wel de bedoeling is dat de parkeergarage op de Djeddalaan zal ontsluiten. Omdat het vereiste inzicht hierin ontbreekt, mocht de raad zich niet zonder meer op het standpunt stellen dat sprake zal zijn van een aanvaardbare verkeerssituatie op, onder meer, de Djeddalaan. Het besluit is daarom vastgesteld in strijd met het zorgvuldigheidsbeginsel. Nu de gevolgen voor verkeer onvoldoende inzichtelijk zijn, is ook onvoldoende deugdelijk gemotiveerd dat bij de woning van appellant sprake zal zijn van een aanvaardbare geluidbelasting als gevolg van wegverkeerslawaai.
ABRvS 23 april 2025, ECLI:NL:RVS:2025:1846 
