In 1999 werd artikel 13b Opiumwet – ook wel de Wet Damocles genoemd – ingevoerd, om de burgemeester de mogelijkheid te geven om op te treden tegen drugshandel in of nabij voor publiek toegankelijke lokalen. De wet bleek zo doelmatig dat het toepassingsbereik van de bevoegdheid in 2007 werd uitgebreid tot woningen. Sindsdien is de burgemeester bevoegd om ten aanzien van woningen en voor het publiek toegankelijke lokalen en daarbij behorende erven een last onder bestuursdwang op te leggen indien er soft- of harddrugs worden ‘verkocht, afgeleverd of verstrekt dan wel daartoe aanwezig’ zijn. Het toepassen van de bevoegdheid kan leiden tot de sluiting van een pand of perceel, een last onder dwangsom of een waarschuwing. In dit boek beantwoorden wij de volgende vier hoofdvragen over deze bevoegdheid:

1) Hoe wordt de bevoegdheid uit artikel 13b Opiumwet toegepast door burgemeesters?

2) Wat zijn de gevolgen van de toepassing?

3) Welke rechtsmiddelen worden hoe vaak aangewend tegen toepassing van de bevoegdheid?

4) Hoe oordelen rechters in (hoger) beroepszaken over de toepassing van de bevoegdheid in artikel 13b Opiumwet?