Of het nu bij een tankstation, supermarkt of horecagelegenheid is: de snelladers zijn in opkomst. Marktpartijen vragen vaak aan gemeenten of zij een snellaadlocatie op publieke of private grond mogen realiseren. Dat is soms wenselijk, maar uiteraard niet altijd.
Binnen de nieuwe Omgevingswet is zowel de plaatsing als het gebruik van snelladers vergunningsvrij. Dit houdt ook in dat een aanbieder de dienst van het snelladen aan derden mag aanbieden. Hoe kan een gemeente toch enigszins sturen op laadinitiatieven?
Op basis van de nieuwe juridische instrumenten en bestaande jurisprudenties hebben we de mogelijkheden voor gemeenten in kaart gebracht om regels te stellen aan snelladen en snellaadinfrastructuur. Samen met onze opdrachtgevers, een klankbordgroep van gemeenten en NKL is hier de Handreiking Snelladen en de Omgevingswet uit voort gekomen.
Indirect sturen
Uit ons onderzoek is gebleken dat gemeenten buiten de openbare ruimte alleen indirect invloed kunnen uitoefenen op snellaadinitiatieven. Hoewel het plaatsen van snelladers vergunningsvrij is, geldt dit niet voor bijbehorende voorzieningen zoals een overkapping of batterijopslag. Hierdoor hebben gemeenten wel enige zeggenschap over de omvang van een snellaadlocatie.
Daarnaast is het mogelijk om te sturen op bredere effecten van snelladen, zoals het reguleren van kort parkeren. In onze handreiking hebben we hiervoor specifieke planregels opgesteld.
Aan de slag?
Wilt u als gemeente aan de slag met beleid rondom snelladen? Dan helpt onze handreiking u op weg. De handreiking is hier te downloaden.
