Minister Hugo de Jonge van BZK stuurde vandaag het wetsvoorstel Betaalbare huur naar de Tweede Kamer. Met dit wetsvoorstel wil hij de huurmarkt verder reguleren.
Minister Hugo de Jonge van Binnenlandse Zaken en Koninkrijkrelaties stuurde vandaag het wetsvoorstel Betaalbare huur naar de Tweede Kamer. In dit wetsvoorstel wil hij de vrije sector huurmarkt reguleren en de positie van huurders beter beschermen.
Steeds meer huurders zijn meer dan 40 procent van hun inkomen kwijt aan huur. In grote steden betalen nieuwe huurders gemiddeld 160 euro per maand meer huur dan de vertrekkende huurder. Mensen met een normaal inkomen vissen achter het net als ze op zoek zijn naar een betaalbare woning. Politieagenten, zorgpersoneel en onderwijzers kunnen niet meer in de stad wonen waar juist deze mensen zo hard nodig zijn.
Met het wetsvoorstel Betaalbare huur dat minister Hugo de Jonge van Binnenlandse Zaken en Koninkrijkrelaties vandaag naar de Tweede Kamer stuurde, worden te hoge huren in het middensegment aan banden gelegd en wordt de positie van huurders beter beschermd. De wet is zodanig vormgegeven dat ook investeringen in de middenhuur blijven lonen
Het wetsvoorstel Betaalbare huur zorgt ervoor dat meer mensen een betaalbare huurwoning kunnen krijgen met een huurprijs die past bij de kwaliteit van de woning. De gereguleerde huur wordt met deze wet uitgebreid naar huurwoningen in het middensegment tot en met 186 punten die volgens het Woningwaarderingsstelsel (WWS) maximaal 1.123 euro per maand gaan kosten. De regulering van de middenhuur gaat gelden voor nieuwe huurcontracten zolang daar noodzaak to
e is en wordt iedere vijf jaar geëvalueerd. Als we niets doen betaalt ruim 40 procent van de huurders in het middensegment meer huur dan redelijk is op grond van de kwaliteit van de woning, loopt het aantal woningen dat na een bewonerswissel in de middenhuur terecht komt naar verwachting verder terug (dit worden dure huurwoningen) en blijven de prijzen bij een bewonerswissel fors stijgen.
Door de combinatie van de regulering van de middenhuur en het dwingend maken van het WWS is de inschatting dat de huur van ruim 300.000 woningen met gemiddeld 190 euro omlaag gaat en er 113.000 huurwoningen bijkomen in het betaalbare segment.
Door de krapte op de huurmarkt zitten huurders in een steeds kwetsbaardere positie waardoor ze vaak hun recht niet halen. Daarom versterkt het wetsvoorstel ook de rechtspositie van huurders- zowel in de sociale als middenhuur- door het WWS dwingend te maken. Nu is het nog zo dat een huurder zelf naar de Huurcommissie moet om een maximale huurprijs af te dwingen. We zien echter dat dit onvoldoende soelaas biedt: 50% van de private huurwoningen waar de huurprijsbescherming al voor geldt, werd in 2021 te duur verhuurd.
Daarom krijgen huurders ruimere toegang tot de Huurcommissie en worden alle verhuurders verplicht om bij het aangaan van een nieuw huurcontract een puntentelling van de huurwoning te overleggen aan de huurder. Gemeenten gaan toezicht houden en kunnen handhavend optreden. Als het WWS niet dwingend wordt, blijven huurders kwetsbaar voor oneerlijke praktijken, kunnen verhuurders ongestraft het risico nemen om ongeacht de kwaliteit van de woning elke huurprijs te vragen die ze willen en kan door gemeenten niet worden opgetreden tegen te hoge huren.
Het kabinet heeft tal van maatregelen getroffen om de bouw van nieuwe woningen te stimuleren en ook in de vormgeving van de wet is nadrukkelijk rekening gehouden met het belang om investeringen in nieuwe huurwoningen rendabel te houden. Tot en met 2030 moeten er 981.000 woningen worden bijgebouwd. Marktpartijen en corporaties willen samen 100.000 middenhuurwoningen bouwen.
Er komt een nieuwbouwopslag van 10% voor middenhuurwoningen met start-bouw voor 1 januari 2026, als overgangsmaatregel. Daarnaast is het woningwaarderingsstelsel gemoderniseerd waardoor het stelsel beter aansluit bij de kwaliteit van woningen die nu worden gebouwd. Met meer punten voor goede energielabels, betere waardering van buitenruimten, en de kwaliteit van sanitair en keuken plus ruimte voor een jaarlijkse huurprijsverhoging van loonontwikkeling plus 1%.
Sinds 2015 groeide het vrije huursegment van 415.000 woningen met ruim 50 procent naar 648.000 woningen in 2021. De groei van het vrije huursegment heeft vooral geleid tot een toename van dure huurwoningen en een verschuiving van het (betaalbare) koopsegment naar het (dure) huursegment. Van 2018 tot 2022 hebben beleggers zo’n 75.000 woningen koopwoningen opgekocht voor de verhuur: het zo genoemde buy-to-let. Na een fase van hoge rendementen is door gestegen rente en maatregelen in de fiscaliteit het rendement gedaald. Ook de regulering van de middenhuur kan van invloed zijn op het rendement, deze is echter juist nu noodzakelijk om huurders te beschermen en te voorkomen dat terugval in rendement op hen wordt afgewenteld via nog hogere huren. Er is een reële verwachting dat een deel van deze woningen in de verkoop komt.
Van een verkoopgolf is op dit moment echter geen sprake, zo blijkt ook uit recente cijfers van het Kadaster. Het aantal verkochte woningen in 2023 is veel lager dan in de jaren er voor. Eventuele verkoop zal ook geleidelijk gaan omdat de regulering van de middenhuur pas geldt bij nieuw afgesloten contracten. Huurders hebben huurbescherming en met eventuele verkoop zal gewacht worden tot de huurder vertrekt. Bovendien is verkoop van een deel van de huurwoningen te zien als een zekere correctie ten opzichte van de afgelopen jaren.
Opgekochte woningen die in de afgelopen jaren als (te dure) huurwoning zijn aangeboden, komen zo beschikbaar als (betaalbare) koopwoningen voor mensen met een middeninkomen die graag willen kopen maar vanwege een gebrek aan betaalbare koopwoningen op dure huur waren aangewezen. Zo’n 75% van de woningen die in 2023 door beleggers op de koopwoningmarkt zijn verkocht had een verkooprijs onder de NHG-grens, zo laten de Kadastercijfers zien. En ondanks dat beleggers meer verkochten dan aankochten in het afgelopen jaar, is hun aandeel in de woningvoorraad toegenomen naar 9,4% door onder meer nieuwbouw, woningsplitsingen en transformaties.
Het advies van de Raad van State is verwerkt in aanpassingen van het wetsvoorstel betaalbare huur, aandachtspunten zijn meegenomen of weerlegd en verder onderbouwd in de Memorie van Toelichting bij het wetsvoorstel. Zodoende heeft de vormgeving van het wetsvoorstel Betaalbare huur een goede balans gevonden tussen betaalbaarheid en beschikbaarheid van huurhuizen. De Wet Betaalbare huur zou vanaf 1 juli dit jaar in werking kunnen treden waardoor er duidelijkheid ontstaat voor huurders en marktpartijen.
Wijzigingen in het wetsvoorstel
De nieuwbouwopslag is verhoogd van 5% naar 10% en geldt: voor projecten waarvan de bouw is gestart vóór 1 januari 2026 (i.p.v. 2025). De woningen die in aanmerking komen voor de opslag kunnen hiervan gebruik maken zolang de regulering geldt (i.p.v. maximaal 10 jaar). De opslag geldt ook toevoegingen van woningen (transformatie, optoppen en aanbouw).
De jaarlijkse maximale huurprijsstijging in het middensegment is vastgesteld op CAO + 1% (i.p.v. CAO + 0,5%).
WOZ-cap geldt pas vanaf 187 punten, i.p.v. 142 punten. Daarnaast valt een woning maximaal terug op 186 punten.
Verdere modernisering van het WWS, zodat stelsel beter aansluit bij de kwaliteit van middenhuurwoningen:
Plus en minpunten voor energielabels
Betere waardering privé en gezamenlijke buitenruimte
Betere waardering sanitair en keuken
Herziening waardering monumenten
Lees hier de bijhorende kamerbrief
Bekijk de beslisnota
Lees hier het rapport ‘Ruimte voor betaalbare (midden)huur’
