Op 22 oktober, om 14.15, vergaderen de EK-commissies I&W/VRO. Op de agenda staat onder meer de brief van de minister Keijzer over de voortgang implementatie Omgevingswet - derde kwartaal 2024 (EK 33.118, GE). U kunt dat live volgen via de EK-site
De brief telt 15 pagina’s. Ik heb de brief meermalen doorgelezen en begrijp nog steeds niet wat er staat. In de bijlage een bloemlezing van de meest nietszeggende passages. De selectie was niet eenvoudig.
Wat mij opvalt in de voortgangsbrieven is dat er misschien wel meer dan onder het regime van Hugo de Jonge sprake is van het elkaar niet begrijpen of vinden.
Waar vóór inwerkingtreding van het nieuwe omgevingsrecht alle problemen werden weggeschreven om maar te kunnen zeggen dat er sprake was van een verantwoorde beslissing, worden die – en dat zijn inmiddels praktijkervaringen – nu genegeerd omdat er geen plan B is en er niets anders opzit dan doormodderen.
Alle problemen waren overigens voorzien – zo valt in de brief te lezen - , zo ook dat alle problemen opgelost zullen worden.
Dat zou mooi zijn, maar belangrijker op dit moment is dat er echt iets gedaan wordt met de ervaringen op de werkvloer. In wezen worden de aangedragen problemen en vragen alleen maar gebagatelliseerd.
Met dit soort brieven wordt de kloof alleen maar groter. Dat is funest voor de motivering van de mensen die het moeten doen en heeft mede het onvermijdelijk vastlopen van het omgevingsrecht tot gevolg.
-Het wordt steeds duidelijker dat het DSO niet met ducttape en nietjes overeind te houden is. Er komt een keer, zo zou je denken, een moment dat besloten moet worden om de standaarden te vereenvoudigen. Blijkbaar voelen VRO en VNG nog niet dat de fase van Verelendung zeer nabij is.
-Het zal toch geheel duidelijk moeten zijn dat het maken van toepasbare regels, zonder te verwijzen naar de overheid, niet mogelijk is.
De wetgevingsjuristen zijn erin geslaagd om de complexiteit van regelgeving, vooral door het bij elkaar zetten van regels die niks met elkaar te maken hebben, onaantastbaar te maken voor vereenvoudiging.
Het is dan ook uitgesloten dat regelgevingsanalisten kunnen zorgen voor een vertaling van het te complexe stelsel.
De Omgevingswet – zie haar considerans - is het zoveelste voorbeeld van de rijkspavlov-reactie om te denken dat de complexiteit van regelgeving opgelost kan worden door vereenvoudiging van regels.
De oplossing ligt in het vergroten van kennis bij de decentrale overheden en de man (m/v) achter het loket te vragen front-officer te worden. Iemand die bezoekers verwelkomt, hen helpt met de informatie en uiteindelijk helpt om hen schouder aan schouder wegwijs te maken in het digitale doolhof.
Laat aanpassing van die wet maar zitten.
Dat is Mission Impossible zonder Tom Cruise.
